kapıyı yine nurten teyze açtı. gözlerinden belliydi o da çok ağlamıştı. bizi içeri davet etti ve evde onla Derin'den başka kimse yoktu. "Derin yine uyudu az önce çok hırpalanmış kızcağız siz geçin oturun çekinmeyin" diyince salona geçip oturduk. Derin' bizim hastaneye zütürdüğümüzü biliyo olacak ki dünkü olayları sordu bize.biz anlattıkça daha da kötü oldu kadın.ben de nurten teyzeye dünden beri merak ettiğim şeyi sordum dayanamayıp.biz kütüphanedeyken Derin'i arayan isminin cenk olduğunu orda öğrendiğim kuzeniymiş. beni döven eleman yani.o çocuğun böyle her yerde karşıma çıkması cidden çok sinirimi bozuyodu. hele ki Derin'i onun aradığını öğrenince hepten kıl oldum çocuğa. belki de o telefonda adam gibi konuşsa kız dün o hale hiç gelmiycekti.biz oturup Derin'in uyanmasını beklerken nurten teyze bize yemek hazırlamaya gitti. başta bi gerek yok falan dedik ama sabahtan beri doğru düzgün hiç bişey yemediğim için acayip acıkmıştım.