bir gün kadıköy'de arkadaşımın mekanında otururken bir baktım ki ünlü bir oyuncu yan masa'da oturuyor, meğer arkadaşımın arkadaşıymış, hemen tanıştık konuştuk olayımı anlattım ve adam filmimde yer alabileceğini söyledi, tabi benim yanaklar kulaklarda, adam da bizim ilk başrol gibi bağımsız filmlere destek verdiğini ve sevdiğini söyledi... aklınıza bir şey geldi mi?
evet aynen de öyle oldu bu adamda yalan etti, e sonra ben ne yaptım? tabi ki film'de bu konuya da değindim, artık film'de yapılacak şeylerin yalan olduğunu verilen sözlerin tutulmadığını her gördüğümde filmin içine katıyor ve filmi böyle devam ettiriyordum.
filmin yarısına geldiğimde yakın arkadaşım 'daha profesyonel bir ekip beklediğinden ve böyle film'mi çekilir' eleştirilerinden beni orada tek başıma bırakmıştı, e ben de tabi yine bunu da filme dahil ettim ve sonra 2. darbe de başrole aldığım diğer yakın arkadaşımın da filmi bırakmasıyla kaşarsız bir künefe gibi orta da kala kalmıştım.
sonra tekrar düşündüm, aradan biraz zaman geçti sonra ''böyle film'mi çekilir'' diyen arkadaşım geri geldi ve filmi nasıl bitirebiliriz diye düşünmeye başladık, tekrar'dan mı çeksek yoksa bu çekilenlerin üzerine devam mı etsek dedik, e sonra baktık giden karakterin yerine kim geçecek?! ve sonra ben artık kamerayı bırakıp kameranın önüne geçmek zorunda kaldım, ve işte burada hakkını yiyemeyeceğim kişi olan orhan yay devreye girdi ve elinden geldiğince her çekime elinde koca keys ile o kadar yolu teperek geldi çünkü orhan gerçekten de inanıyordu, bana bir borcu yoktu ve o kadar da samimi değildik, ama bu film sürecinde yeterince samimi olduk, gerçekten de onun borcunu ödeyemem...
film artık bitmeye yaklaşmıştı ve ben tabi devamlı filmi izliyor ertesi gün ki çekim için notlar alıyor ve çekimlere devam ediyorduk, sonuına doğru yaklaşmıştım artık gerçekten de filmi izlemek istemiyordum çünkü daralmıştım, en sonunda kurgu yaptığım program hata verdi!, dedim s.çtık al başa şarkıyı, bütün projeye şöyle uzun uzun baktım ve sonra sildim, en baştan kurgulamam gerekiyordu ve bu da gerçekten sabır isteyen bir işti ama yapacak bir şey yoktu en baştan başladım kurguya sakin sakin ilerledim, çekilen bazı sahneleri de çıkarttım ve sonra kurgu da filmi bölüm bölüm yapmaya karar verdim, her bölüm ayrı bir hikayeyi anlatıyordu ve boş hikayeler de değildi aslında, içinde edebi terimler de barındırıyordu, tabi anlayana...
toplam da 11 ay veya 1 yıl sürdü filmin kurgusu ve çekimleri dahil, en sonunda bitmişti, ama bundan sonra başlıyordu her şey.
filmi 0 bütçe ile çektiğim için dağıtımını da ücretsiz olarak yapacaktım, çünkü bu filmden bir kar etmek istemiyordum, burada insanlara vermek istediğim mesaj çok farklıydı, bu artık para için yapılan bir proje değil insanlara parasız da bir şeyler yapılabileceğinin bir projesiydi, tabi yine anlayana...
sonra filmi sözüm ona 'bağımsız sinema film festivalleri'nden birine yolladım, 2 ay sonra mail geldi, filmi çok sevdiklerinden fakat 'kriterlerine ugun olmadığını için filmi yarışmaya sokamayacaklarından bahsettiler, bende gayet normal bir şekilde teşekkür ederim diyerek cevap verdim, çünkü benim filmim'de sözüm ona sanat sineması dedikleri sıkıcı filmlere gönderme yaptığım için bunu pek hoş karşılamadılar, şimdi sen arkana koskoca mars media gibi tekelleşmiş bir kurumu alıp, sonra da adına 'bağımsız film festivali'' diye bir festival yaparsan, e bende bunu filmimde gayet açık bir şekilde eleştiririm, bu ülke de kimse bağımsız sinemadan bahsetmesin ne olur, önce bağımsızlığın anldıbını tam olarak bilmeli bu vizyonsuz ve tekelleşmiş kuruluş ve üyeleri.
he belki ondan sonra bağımsız bir festival yapılır ki sanmıyorum, bu ülke recep ivedik türevi filmleri izlemeyi hak ediyor başka bir şeyi değil, toplum kendisiyle dalga geçildiğinden bir haber, e zaten böyle eğitimsiz vizyonsuz bir topluma da bu fazlasıyla yeterli.
her neyse filmin dağıtımı için beklediğim yerden de para gelmeyince sosyal medya üzerinden durumu açıklayan bir ileti paylaştım ve açıkca paramın olmadığını dvd'ler ve kapak için tasarım çıktılarına ihtiyacım olduğunu söyledim ve insanlar desteklerini esirğemeden para yardımında bulundular ve sonra cd basımları içinde destek geldi kapak tasarımı içinde destek geldi tasarım içinde destek geldi, bu beni ayrı mutlu etti (gelen paralardan sadece bir şişe şarap aldım) ve sonra filmi kadıköy'de 6:45 yayın evinde seyirci ile buluşturdum, ondan sonra ankara izmir eskişehir antalya kayseri ve bir kaç şehire yolladık, film artık insanlara ulaşmıştı filmin facebook sayfasından ve benim özel hesabımdan mesajlar yorumlar gelmeye başlıyordu, instagram'dan yazdığım 'filmin adı ne?' yazıları dönüyordu, ekşi sözlüğe kadar gitmişti olay, daha sonra izmir ve eskişehir'de filmin gösterimleri oldu ve son olarak istanbul'da kendi şehrimde gösterimi oldu ama, arkadaşlarımdan çok az insan gelmişti baktığımda hep tanımadığım insanlar vardı ve bu beni derinden üzmüştü, kendi evimde deplasmandaydım tam anlamıyla ve sonra yine anladım ki yakın arkadaşlar dediğimiz bu komin aslında sadece fotoğraflardan gördüğümüz samimiyetsiz sahte arkadaşlıklardı.
filmin çekim esnasında da benim gördüğüm ve sizin okuduğunuz üzere farkındaysanız genelde hep yakınım olmayan insanlardan destek aldım ve anladım ki bir iş yapacaksanız bunu gerçekten de en yakınlarınızla değil de pek yakın olmadıklarınızla yapın, çünkü onlar sizi yarı yolda bırakmıyorlar, bu da filmden bir diyalogtur ve filmin istanbul gösteriminde bu sahte arkadaşlığı yeterince gördüm.
bu film bana bir filmin nasıl çekileceğini, arkadaşlığın nasıl bir şey olduğunu, samimiyeti, inancı, cesareti,sahteliği, çirkefliği ve çevremdeki insanlara nasıl bir çırpıda duvar örebileceğimi gösterdi.

bu film'de tam anlamıyla gerilla sinemacılığının tam anldıbını yaşadım diyebilirim, her şey tamamiyle orjinaldi, , film çekmek için para yoktu ama inanç vardı, reklam yapmak için billboard'lar yoktu ama sokaklar ve duvarlar vardı, ünlü bir baş rol yoktu sen vardın, ben vardım,annen vardı, annem vardı, güzel karılar yoktu, güzel kadınlar vardı, ve filmin adı ne? gerçekten de cevaplarını buldum.

film linki
https://www.youtube.com/watch?v=m9nknJh9bJg