"Peki köydeki diğer insanlar , onlar bunu biliyor mu ?" diye sordum.
Onların duruma çok fazla hakim olmadığını ancak cinlerin ara ara ona da gözüktüklerini söyledi...
"Eğer ki bana bir zarar gelirse köyde taş üstünde taş , baş üstünde baş bırakmazlar... Bu yüzden bu köyden gidemem. Benim bu köyden gitmem demek , bütün köyün helak olması demektir." dedi...
Azad gerçekten çok iyi kalpli bir insandı... O başkalarının günahını çekiyordu ve belki bütün köyün canını o kurtarıyordu.
"Köylüler de bunu bilir , beni kırmazlar... O gün kahvede de o yüzden sana kucak açtılar" dedi...
"Peki hoca beni neden misafir etti ?" diye sordum.
Bunun yalan olduğunu söyledi.. Nedenini sorduğumda ise köyde çok yalnız olduğunu ve artık bir arkadaşı olmasını istediğini söyledi...
Azad gerçekten çok kötü bir durumdaydı... Paketinden iki sigara çıkardım... Sigaraları yaktık...
"Keşke gitmene izin verseydim Oktay... Özür dilerim." dedi ve çocuk gibi ağlamaya başladı...
Ben de aklımdan şakalar geçirip onu susturmaya çalışıyordum... Yalandan gülüyordu ama hala hüzünlüydü...
Sigaralarımızı içtik...
"Allah bizlere yardım edecektir kardeşim , sen merak etme." dedim...