Yüzümü soğuk, gözlerimi dalmış bir şekilde görünce

"noldu la sana?" diye sordu Selim.

"devam et kanka dalmışım" diye cevap verdim.

"önce gidip yemek yedik Çarşı'da, sinemaya falan gittik, oradan çıkışta da Anıt'a doğru yürümek istedi. Anıt'ta da artık neler hissediyorsam yüzüne söyledim. Sevgilim olur musun? dedim, gülümsedi evet dedi."

Anıt? o da tesadüf olmalı..

"peki, niye anlatıyosun oğlum kendi içinde yaşasaydın ya" dedim şok halde.. saçmaladım galiba..

Selim'de şaşırdı,

"sen demedin mi kanka anlat diye" dedi.

Ben dedim tabi.. dilimi gibeyim..

"ha.. ben dedim dimi.. unutmuşum.. tekrar tebrik ederim kardeşim, sakın bırakma kızı, sevgini göster.." dedim beyin amcıklaması yaşayarak.

"eyvallah kardeşim de uyu sen, iyi değilsin" dedi gülerek. Diğerleri de güldü.

Evet bırakma kızı Selim.. eğer bırakırsan bir şeyler olacak gibi hissediyorum.. ki hislerim çok bin takılırlar..

Diğerleri de tebrik etti, ama kafam hala Cansu'da. Selim'in anlatacağını biliyor muydu acaba? ya da şans eseri mi aynı kombini yaptı? Şans eseri olmalı, çünkü ben çoğunlukla aynı kombini yaparım. Evet.. evet şans eseri olmalı, inandır bunu kendine..

inanmazsan inandırırlar Teleri..