içeri geldi. Yine aynı babacan tavırlar vardı üzerinde. Ayağa kalkan çocuğa, oturmasını işaret edip, karşıma oturdu. Tüm olanları anlattım. işten ayrıldığımı, paraya ihtiyacım olduğunu ve ameliyat için evi satmam gerektiğini. içli bir nefes çekip bana baktı "Bak aslan iyi yürekli bir çocuksun belli, sana iki seçenek sunuyorum, ya bu evi satıp parasını alırsın ya da gereken ameliyatı ben yaptırırım. Daha sonra da sana iş buluruz, böylece de ödeşmiş oluruz. Ne dersin?" dedi, elini dizime koydu. Sevinçten nefesim kesilmiş, sözcükler boğazımda tıkanmıştı."Ameliyatı siz mi yaptıracaksınız yani" dedim. Evet manasında kafasını salladı. "O zaman ben evin belgelerini getireyim" dedim. "Acelesi yok, sen arkadaşının numarasını ver bakayım hele bir" dedi. Ezberimden numarayı söyledim. Yanındaki çocuğa yazdırdıktan sonra elini bana uzatıp "hadi hayırlı olsun" dedi.