o yazın son günleri çok önemli bi olay olmadı. sedat işe geri döndü sadece. Derin'le ne telefondan görüşebildim okul açılana kadar ne de telefondan arayabildim. işin son günü sami abiyle de vedalaşıp işten ayrıldım.her yaz sonu yaptığı gibi son haftalığımı normalin 2 katından fazla vermişti yine.ona güvenerek burak'a bi yemek ısmarlamaya karar verdim. hasta olduğum süre boyunca her gün yanıma gelip gitti için borçlu hissediyodum ona karşı. gidip bi güzel yemek yedikten sonra biraz takılıp eve döndük. yazın son günlerini de öyle böyle geçirip okula başladım.o sene sınıfa yeni 3-4 kişi gelmişti ve sınıfın inek tayfasından 3-4 kişi de sınıftan ayrılmıştı. benim takıldığım çocuklar gitmediği için sıkıntı yoktu benim için. artık her gün Derin'i görüceğim için baya mutluydum bile hatta. Derin'in ablasının durumu doktorların söylediğine göre daha da iyiye gittiği için onun da morali yerinde gibiydi. artık sınıftakilerin tepkisinden de çekinmediğim için rahat rahat konuşup dolaşabiliyodum Derin'le.okulun ilk günleri bana sürekli sedatla beni döven çocukları sorunca baya kıllanıp ağzını yoklamaya başladım ama ne zaman sorsam öylesine sorduğunu söyleyip geçiştirdi. sonra bi gün çok üstüne gidince dayanamayıp anlattı. sedatla kız mevzusu yüzünden takışan çocuk Derin'in baya baya öz kuzeniymiş beyler. Derin bize gelmeden 1-2 gün önce onun da yüzünü mosmor görünce onu da ufak bi sorguya çekmiş ama çocuk kız mevzusu diye geçiştirmiş.o gün ben de öyle kız mevzusu falan diyince direk aklına kuzeni gelmiş hemen.o günkü dalgınlığına da çözmenin rahatlığıyla boşver ya hallettik biz sıkıntı kalmadı özür dilediler diyince cidden dilediler mi diye sordu.o an anladım ki çocukların benden özür dilemesinin sebebi sami abiden korkmaları değil Derin'in ta kendisiymiş.