Sınavı erkenden bitirdim. Kimya tarihinin en basit sınavı olduğu su zütürmez bir gerçekti. En azından benim için. Bizim diğer inekler hala sorularla cebelleşiyorlardı. Fizik hocamız sınıftaydı. Kendisini severdim. O da beni severdi gerçi. Hocaya dışarı çıkıp çıkamayacağımı sordum. Müdürün ses olmaması için izin vermediğini söyledi. Hafiften suratımı asıp, "Hocam ama hastayım ailem de biliyor. Lütfen gideyim ya" dedim. "iyi hadi bakalım" dedikten sonra kulağıma yanaşıp "Ders çalışmaya gittiğini biliyorum, ama geçen sınavdan düşük alırsan sözlünden kırarım haberin olsun" deyip gülümsedi. Seviyordum bu adamı. Kelinden öpesim geldi. Bazen beni şaşırtan zekice hareketleri olsa da çok saf bir adamdı. Müdür yardımcısına gidip, midemin bulandığını falan söyledim. "Babamın haberi vardı zaten kötü durumdaydım, sınavım bitince hocam da git en iyisi bir izin al dedi" dedim. Önce bir bana baktı. Sonra iyi bakalım git hadi deyip bir kağıt verdi. Teşekkür edip, hasta olmadığım anlaşılmasın diye küçük adımlarla kapıya kadar gelip kağıdı görevliye verdim. Kapı açıldı. Kendimi, hapishaneden kaçmış gibi hissediyor, adeta gökten bir mission complete yazısı inmesini bekliyordum. Ancak bir önümde "quest" daha vardı.