Onu hoşnut edecek sözlerimden sonra döndü arkasını gülümsedi.. aşık değilim, hoşlanmıyorum ama oyuna ayak uydurmayı seviyorum.. tabi karşındakini düşünme hiç, bin..

"çok güzel spagetti yaparım yeriz dimi" dedi çocuk gibi gülümseyerek.

Bende yapıyorum onu aq.. insan kuru fasulye falan yapar, ossura ossura sevişiriz, öhhm.. gibtir et kötü fikir..

neyse,

"olur, güzel yaparsan kaçırmam seni ona göre" dedim gülerek.

"ahaha çok güzel yapmalıyım o zaman"

Böyle ufaktan imalı imalı atışalım, tabaklara kondu spagetti, masaya oturduk, harbi güzel yapmış yani, bir de soslu falan,

"düğünümüz ne zaman Cansu hanım :p" dedim gırgıra vurarak.

"ne zaman isterseniz beyefendi (:"

Gülümsedim, gülümsedi.. bitirdim, bir tabak daha koydu onu da yedim.. yerim yani, öyle yok doydum ben falan demem..

"ulan oç hem kızdan hoşlanmıyorsun hem de boş yere ümit veriyorsun, ne tür bir şerefsizsin sen?" diyorsunuz içinizden, haklısınız..

diyorum ya o zamanlar tabiri caizse "şerefsizlik yapmaktan mutlu oluyordum", sözde egom denen varlık hoşnut oluyordu..

başkalarını üzerek.. duygularıyla oynayarak.. tabi ki şu gibik hastalığın da etkisi büyüktü, hatta tüm suç onun..(!)