Babamın ağzından devam, kahvaltı bittikten sonra balkona çıktım kahveyi nasıl içtiğimi sordular sade dedim, yaktım bir cigara dışarıyı izliyorum, ulan dedim kendi kendime Mehmet baksana imkansıza vuruldun oğlum sen, kız melek gibi sende Allah vergisi az buçuk bir şey var, kız zengin sende para ne gezer, kız kibar sen vurup kırmayı bilirsin (beyler yanlış anlaşılmasın babamın eski fotoğraflarına baktığım zaman vücudu şimdi milletin yapmaya çalıştığı gibi olduğunu görüyorum) neyse bir sigara daha yaktım kahveyi Nilay getirdi bana, iki tane yapmış, oturdu karşıma bir tane de o istedi sigara, utanarak çıkarttım biz onların içtiği kadar pahalı içemezdik oğlum onlar nerde biz nerdeyiz dedi / ve iki dakikalığına daldı uzaklara, ben de babama büyük dikkatle bakıyorum ve burdan geleceği noktayı merak ediyorum, çocukluk aklı ya ordaki Nilayın annem olma ihtimali çok kısa bir an aklımda bulundu sonra silindi zaten, çünkü zenginlerin öldüğünü hiç görmemiştim o zamanlar, o kadar zengin insanlar ölmez diye biliyordum ben kendi içimden, bir yandan da Elif vardı aklımda ama, acaba ciddi miydi ki sözlerinde, acaba cidden beni seviyor muydu, bulusamazdik belki de, belki aynı yerde olmazdik ama ben onu seviyordum işte o masum kalbimle