Haziran ayının 7'si. Yani doğum günümde Damla arkadaşlarımı organize edip sürpriz bi doğum günü hazırlamış. O günün akşamında herkesin beni unuttuğunu düşündüğüm anda beni arayıp "Serhat seni acilen Osmanlı Cafe'ye bekliyorum" dedi. Acilen dediği için nasıl gittiğimi hatırlamıyorum oraya. Gittiğimde mekan karanlıktı. Sonra ışıklar açıldı ve "Happy Birthday" şarkısı başladı işte. Damla elinde pastayla geldi yanıma kadar. Pastayı bırakıp sarıldı bana. Ve kollarıma bıraktı kendini. Bayıldı o gün Damla. Hemen hastaneye zütürdük. Başından bir saniye bile ayrılmadım. Ve doktor o acı haberi verdi beyler. Kanser olmuş canım benim. Yıkıldım be beyler. Onun yanındayken belli etmesem de köşede bucakta ağladım beyler. Ağladım, için için ağladım. O gunlere gittiğimden yazamadım bunları hızlı şekilde. Affedin beyler. Neyse, nikahı erteledik. Ağustosa kadar iyi şekilde tedavi oldu Damla...