Son günlerde yavaştan bişey hissetmeye başlamıştım Derin'e karşı ama o sarılma, işi iyice başka bi boyuta getirmişti. sabah akşam her an onu düşünür olmuştum. gizeme olan hislerim bile bi anda kaybolmuş, Derin'den başkasını düşünemez hale gelmiştim. bizim evde ise işler tamamen çığrından çıkmıştı o dönemler. kavga gürültü tamam her gün vardı zaten ama iş artık resmen savaşa dönmüştü. babam önce eve doğru düzgün uğramamaya başladı sonra 1 ay bile geçmeden boşandılar. çocukluğumdan beri hayalim olan şey gerçekleşmişti ama nedense sevinemedim boşanmalarına.o senenin sonuna geldiğimizde her şey güzeldi benim için. evdeki kavga kesilmişti, sınıfımda gayet mutluydum ve Derin'le artık kimin ne dediğini umursamadan rahatça konuşabiliyordum. Zaten o da zamanla sınıfa alışmıştı. artık eskisi gibi sessiz değildi aksine belki de tanıdığım en neşeli insan oluvermişti birden. ablasının hala hasta olduğunu biliyodum ama bu neşesinin sebebini sormuyodum çünkü sebebi ne olursa olsun onun mutluluğu benim mutluluğumdu.yaz tatili geldiğinde 2 sene önce "seneye nah gelirim" dediğim sami abinin yanına gittim üçüncü kez ama bu sefer zorla değil kendi isteğimle gitmiştim. kazandığım parayla bi şekilde telefon alıp Derin'le bağımı koparmamak istiyodum.ama zaten telefona da çok gerek kalmadı o yaz...