Tuttum kolundan zütürdüm, belli o da barışmak istiyor amk, ne bu naz? gerçi "kız" yani pek şaşırmama gerek yok, yakışmıyor da değil naz yapmaları..

Üniversitenin kampüsünde bulunan, etrafı kapalı, sadece girişi açık olan kahverengi bir çardağa geçtik.

"oturur musun Beyza'cım?" dedim. Bir şey demedi, yüzündeki soğuk ifadeyle oturdu. Bende ne varsa dökülücem artık, fazla gelmeye başladı yüreğime, insanları kırmak..

Hafiften, dolaylı bir şekilde konuya girdim.

"Selim'le nasıl gidiyor?" dedim gülümseyerek

"gittiği yok öyle konuşuyoruz" dedi mahkeme duvarı gibi.

"anladım, iyidir Selim.."

"senin gibi değil o zaman?"

Normal de fena laf yediğim için bozulmam gerekirdi ama yol açılmıştı bile.. şimdi bana sadece yürümek düşüyor, taşa takılmadan yürü Teleri.. taşlara takılmadan..

"evet.. benim gibi değil.. örneğin 6 yıllık sevgilisi kollarında can vermedi.."

Yüzü değişti duyunca, ama ne hale geldiğini kelimelerle anlatılabilir mi bilmiyorum..

"na..nasıl yani? Teleri?" dedi.

Göz kapakları hızlanmıştı,

"duydun işte Beyza, hatta ilk sen duydun bunu. Ben çok mu mutluyum sence insanları kırmaktan? "