Söylene söylene gittiler. Aradım otobüs firmasını "Karabük en erken ne zaman?" diye sordum. "9" dedi, bir kişilik yer ayırttım. Saat 6'ya gelmişti. Eve gitsem mi diye düşündüm, 2 saatliğine gidilmez dedim.

Zaten annem ve babamla aram bayağı kötüydü o sıralar. Bir de habersiz gidersem fazla azar yerdim.

Sahilden Bamteli kafeye geçtim, ebesinin dıbına kadar yürüdüm. Bir şeyler yedim, atladım otobüse merkeze geçtim, oradan da doğru Karabük otobüsüne. Uyumam lazımdı otobüste, çok yorgundum zaten.

Otobüse binmeden telefonu açayım dedim, şaşırdım bayağı.

Selim: 3 mesaj, 6 cevapsız arama
Burak: 5 cevapsız arama
Cansu:4 mesaj, 10 cevapsız arama
Yusuf: 4 cevapsız arama

Cansu vardı bir de dimi.. ekmiş oldum kızı, bugün buluşacaktık aslında, gönlünü almam gereken biri daha eklendi listeye.. beynimi gibeyim beynimi..

Beyza'dan ne bir mesaj ne de arama, zaten beklemiyordum aramasını da. Diğerleri düşünüyorlar mıydı beni? ya da merak? gülümsedim ne yalan söyleyeyim. Bunlar iyilerdi, niye bu kadar önemsiyorlardı beni?

Bakmadım mesajlara, kapadım telefonu atladım otobüse. 12 saat yolculuğun 10 saatini uyuyarak geçirdim.