O gün bütün gece Derin'i düşündüm. aylardır umrumda bile olmayan kız bi anda bütün aklımı fikrimi ele geçirmişti.o günden sonra ona daha yakın davranmaya karar verdim ama bizimkilerin ne tepki vericeğini bilmediğim için öyle sürekli yanına gidip oturup konuşamıyodum. okul açılalı aylar olmuştu ve sınıf baya baya kaynaşmıştı. Derin bile sınıfın kızlarıyla kaynaşmış ara ara derslerdeki muhabbetlere bile katılmaya başlamıştı. senenin sonlarına doğru Derin devamsızlık yapmaya başlayınca benim de aklıma kötü şeyler gelmeye başladı.1-1.5 haftadan sonra ulan acaba ablasına mı bişey oldu yoksa başka yere mi taşındı diye içim içimi kemirince gittim gizeme sordum.o da şaşırdı tabi benim onu merak etmeme ama bi yandan da sevinmiş olucak ki ne var ne yoksa anlattı.1-2 hafta önce ablası ağırlaşmış baya hastaneye yatırmışlar Derin de başından ayrılmıyomuş hiç. hatta gizem 1-2 kere hastaneye bile gitmiş Derin'i görmeye. onu duyunca ben de gidip görmeyi istedim ama bi yandan da çekindiğim için gizeme bişey söyleyemedim. o zamanlar doğru düzgün telefon falan olmadığından arayamadım ve içim içimi yedi bütün gün. ertesi gün yine bahçede maç çevirirken gizem yanıma geldi bizimkiler duymasın diye sahadan çıkarıp konuşmaya başladım. Derin'i görmeye gidicem gelirmisin diye sorduğunda kalbim yerinden çıkıcak gibi oldu beyler. günlerdir bi şekilde gidip yanında olmak istiyodum ama çekinip vazgeçiyodum her seferinde. yalnız olmamanın verdiği gazla hemen kabul ettim teklifini. okul çıkışı kimseye görünmeden gizemle beraber Derin'lere gitmeye başladık. bizim mallar gizemle beni ne zaman görse kinayeli kinayeli anırdığından kimseye görünmeden gitmek için dua ediyordum.