Ustam bi gün gene babamla maç izliyoruz, babam bir hafta sonra bölgenin basketbol takımı seçmeleri olduğunu söyledi, zaten o cümleyi kurduktan sonra ben babamı dinleyemez oldum, aklımda basketbol efsaneleri var ve gene aynı sahne işte benimle gurur duyduğunu söylemesi, neyse fazla uzatmayayım cumartesi günü çıktık yola geldik kapalı spor salonuna babam oradaki hocalarla bi selamlaştı konuştu etti ben bi köşede sessizce oturuyorum, üzerimde hiç unutmam siyah spor ayakkabılar ve markasız siyah basketbol şortu ile forması bi de kapşonlu yelek var, seçmelerin başlamasına 45dk varken gelmişiz babam muhabbeti bitirdikten sonra yanıma geldi yeleği çantasına attı esneme hareketlerini yaptırıyor normalden yavaş bir şekilde, sonra elim alışsın diye çantasından basketbol topunu çıkartı bana verdi biraz sürme çalışması biraz da bire bir savunma atak yapıyoruz, neyse bu seçecek kişiler geldiler önce bi herkesi boylarına göre sıraladılar ben ikinci sıradayım boy olarak zaten 12 çocuk var gelmiş olan öyle çok büyük bir seçme değil yani, neyse bunlar teker teker isim soy isim aldılar sonra benimle yanımdaki uzun boylu elemana kaptanlık verdiler biz formasız oynuyoruz karşıda da böyle fosforlu turuncu bi atlet var forma olarak, hava atışı yapıldı topu kapamadım ve direkt benim pgibolojim çöktü, otuz saniyede bir babama göz ucu ile bakıyorum yüz mimikleri oynuyor mu diye ama adam bütün nemrutluğu ile maça bakıyor, bana karşı yorum yapmıyor bile, yirmişer dakikalık iki periyot oynanacak maç ve ilk periyot karşı takım bizi bildiğin gibti suladı, 24-6 ve o üç sayı da benden aşırı şans eseri geldi. Molada ben takımdan ayrıyım babam yanıma geldi fıstık verdi bi avuç onları hızlıca yedim sonra babam bana bizim takımdaki çocuklar ne iş yapar onları anlatmaya başladı taktikleri verdi ve onlara anlatmamı söyledi, ikinci periyot babamın korkusuyla ben hava atışını aldım geriye dönüp Ahmete pasladım topu, bütün takım zaten yapacağı şeyleri ezberlemiş bir sekilde koordineli hareket etti