Her akşam takıldığımız 3 kişilik bir arkadaş grubu vardı. Mehmet, Efe, ben. Büyüdükçe takıldığımız saatler uzadı. Eve geç dönmeye başladık. Komedi programları, filmler falan izlerdik, pes atardık, hangi kızın zütü güzel diye konuşurduk. Bi gece korkunç hikayeler anlatıyoduk bir sen bir ben şeklinde. Mehmet kocası ölmüş annenin bebek telsizinden şeytani bir ses duyması temalı klişe bi hikaye anlattı. Bütün korku hikayeleri gibi tamamen deli saçmasıydı ama Efe de annesinin de bir kere başına geldiğini söyledi. Kendi telsizinden komşusunun bebeğine şarkı söylediğini duymuş. Yani kazayla başkasının frekansıyla karışmak mümkündü. Aynı anda hepimizin beyninde ampül yandı. Biriyle çok yakınsanız diğerinin ne düşündüğünü tahmin etmek için sözcüklere pek ihtiyaç duymuyosunuz. Hepimiz biliyorduk aynı şeyi düşündüğümüzü: insanlarla dalga geçmek için bebek telsizi alacaktık.