Biraz daha durduktan sonra şantiyeden ayrıldım. Şirkete gidip olanları rapor ettim. Çıkış saatine 10 dk kala Damla'nın yanına gittim. Ofise girmeye cesaret edemedim ama beyler. Hala utanıyodum ondan hala heyecanlanıyodum karşısında. Çıkışını bekledim. Gelince yanına gittim koşar adım. Yine ter bastı be beyler.

-Damla, nasıl geçti günün ? dedim arkasından yanına geçerek. Şaşırdı. Sonra gülümsedi ama. O gülünce benim midemde kelebekler uçuşuyodu beyler.

-iyi diyelim iyi olsun. Sen ne yaptın şantiyede ? dedi.

-Aynı işler işte... diyip konuşmayı başlattım. Aşağı inene kadar biraz lafladık. Aşağıda evini sordum. Söylediği yer yakın sayılırdı bana. Toplu taşıma kullanıyomuş duyarlı yarim. Biraz yürümem gerekse de bi yalan uydurarak "Ben de aynısına binecektim." diyip peşine takıldım. Otobüsümüze bindik. 1 tane boş yer bulabildik sadece. Tabii ki hanzoluk yapmayıp Damla'yı oturttum. Yine biraz lafladık. Sonra telefonuma mesaj geldi. Hava durumu. Ama bu mesaj bana yaradı. Kızın numarasını almamıştım amk. Hemen topa girmeliydim.

-Yarın hava yağmurlu olacakmış Damla. Şemsiyeni unutma sakın. dedim. Bunu biraz ciddi söyledim sanırım.

-Oldu Serhat babacığım, başka napayim ? dedi gülerek. Haklıydı amk.

-Sen Turkcell'li misin ? dedim konuyu değiştirip. Evet dedi.

-Ben de geçmeyi düşünüyorum da, tavsiye eder misin diyecektim. dedim.

-Ederim açıkçası bir sorunum yok. dedi. italya defansı gibi mübarek açık vermiyodu.

-Konu açılmışken, numaranı versene ya. dedim bodoslama. Şaşırsa da numarayı verdi. Mission Completed panpalar...