Yemden 30-40 dakika sonra elinde Türk kahvesi ile ismail geldi. Yanında da kapaklı küçük bi kutu vardı.

-Cevap geldi abim. dedi ismail. Kahveyi önüme bıraktı. Kutunun kapağını kaldırdı. içinde 2 tane lokum lokumların altında da bi not var. ismail'e teşekkür edip yolladım. Önce güzelce kahveyi içtim sonra da notu okudum. Notta; Özrünü çoktan kabul etmiştim ama farkında değilsin sanki. Kafein ayıltır : ) yazıyodu. Sevindim amk. Çok mutlu olmuştum. Neyse, öğlene kadar bu gazla çalıştım. Öğlen yemek yiyip şantiyeye geçecektim. Aşağı indim. Tam çıkış katını gelecektim ki karşıma Damla çıktı. Yine elim ayağıma dolandı amk. Zar zor selam verdim.

+Beğendin mi kahveyi ? dedi o güzel gülümsemesiyle.

-Beğendim. Bir kahve de ben sana ısmarlayabilirim yemekten sonra. Müsaitsen tabii. dedim. Şu 3 cümle ağzımdan o kadar zor döküldü ki sanki küreklen ağzıma ağzıma vurmuşlar da iyileşme sürecindeyim. Kız anladı Allah'tan.

+Bu bir yemek teklifiyse varım, değilse aç aç kahve içilmez. dedi. Hay senin ağzını yiyim diye bağırasım gelse de tuttum. Yol verdim ona onaylayarak, yemeğe çıkıyoduk...