10'dan geriye saydık müziklerle neşelendik falan derken gece 2 gibi organizasyon bitti. Herkes evlere dağıldı. Ben de biraz dolanıp Damla'yı aradım gözlerimle. Bulamayınca dışarı çıkıp taksilere bakındım. Bi tanesini çevirip evin yolunu tuttum.

Yastığa baş koydum ama uykum gelmedi. Telefonu aldım elime. Didem kaşarının instasına girip Damla'yı bulmaya çalıştım.  1 saat aradım bulamadım hiçbir sitede. Sonra gözümün acısına dayanamayıp yattım. Yarın zaten tatildi.

Ertesi gün saat 12ye gelirken yattım. Bizimkiler saat 2'de toplanıp kafeye gidecekmiş. Beni de çağırmışlar. Hemen kahvaltımı yapıp biraz oyalandıktan sonra evden çıktım. Yürüye yürüye, içim kıpır kıpır kafeye gittim. Bizimkilerden Mert, Murat ve Emirhan olsaydı. Semih ile Varol gelmemişti. Neyse oturdum. Nasılsın iyi misin faslını geçtik. Ekip tamamlanınca söz dün geceden açıldı. Geyiğe başladık. Sonra merak ettiğim soruyu sordum kankilerime.

-Beyler, dış mimarlardan Damla diye bi kız var. Tanıyor musunuz ?

Muratla Varol duymuş diğerleri bilmiyor. Kızın sevgilisi falan var mı dedim Muratla Varol'a. Bilmediklerini ama gözlerine bi şey çarpmadığını eklediler. Grubun yavşağı Semih lafa girdi tabii.

-Ne o lan napıcan o kızı ? dedi yavşak yavşak. Severdim bini her şeye rağmen.

-Aşk be kanka napıcan'ı mı var ? dedim. Vayy falan sesleri yükselince utandım be beyler. Biraz dostlarla konuştuk bu konuda. Güzel taktikler de aldım. Sonra evlere işte...