15 Ekim 2010. Saat 07:30. Takım elbisemi giydim. Kravatımı taktım, dosyamı aldım, çıktım yine yollara. Yarım saat sonra ulaştım koca plazaya. Vay be. Ülkenin taşşaklı şirketlerinden birinde çalışma olanağı bile heyecanlandırıyo insanı beyler. inşaat mühendisliği okudum. O sene mezun oldum. Biraz istirahat edip iş aramaya başladım. 2 yerden gibtir yesem de burası olacak gibiydi. Olmalıydı.

Girdim içeri. Bana verilen saat 8:15'ti. Biraz bekledikten sonra mülakatın yapılacağı odaya aldılar beni. Bilirsiniz işte saçma saçma sorular sordular. Biz sizi ararız dediler döndük yolumuza. 2 gün geçti. Umudumu çoktan kesmişken telefon çaldı. işe alınmışım. Sevindim ve kendimi bi dal sigarayla ödüllendirdim. Tiryakisi değildim sevindiğim üzüldüğüm zamanlarda tek dal içerdim. iyi gelirdi.

işimin ilk zamanlarında alışma süreci ortam vs vs derken 1 ay sonra benimsedim orayı. Arkadaşlarla haftada 1 hali saha yapar beraber takılır olduk. Her şey tıkırındaydı. Keşke babam da yanımda olsaydı diye iç geçirirdim ara sırası. Annem beni doğururken öldü, babam okuturken. Babamın ölümünü hiç kabullenmedim. Trafik kazasıymış. inanmadım hiç. Ama gerçekti beyler. Babam yoktu yanımda.

Böyle geçti günler. 2011'e 2 gün kala bir davet geldi arkadaşlardan. Şirketin organizasyonu bir yılbaşı gecesi. Güzel mekan güzel saat ve beleş. Kabul ettim. O gece hayatımın dönüm noktası olacaktı...