bir kiz cocukla internette tanisti. uzun zamandir konusmuslardi. cok yakin oldular. hem kiz hem cocuk birseyler hissetmeyi basladilar. hatta artik sevgili gibi bir birisiyle konusmaya basladilar. ve boyle konusurken ikisi de cok mutlulardi, cok iyi anlasiyorlardi.
bir gun kiz diyor ki ne olur bulusalim, ben seni gercekten gormek isterim. cocuk da tabii ki bir gun goruselim diyor. o gun kiz cok mutlu oldu, hatta hep o gunu hayal ediyor, bekliyordu. ama gunler gecer cocuk bir daha da bulusmaktan bahsetmedi. kizin icinde bir rahatsizlik dogmaya basladi. bir goselim yavralmaya basladi. artik butun konusmalarda hep bundan bahsederdi kiz, muhabetleri de cok gergin oldu, ikisi de sinir olmaya basladilar. cocuk da her gun yeni bir bahane uydurup, cevaptan kaciyordu. kiz da kimsin, nesin benim icin onemli degil derdi, ne olur bir tek seni gormek istiyorum. paran yoksa fark etmez, hastaysan, baska bir derdin varsa benim icin hic onemli degil, ben seni sen olarak severim.
ama kizin bilmedigi bir sey vardi. o da cocugun cok agir bir hastaligi vardi. en cok iki yil yasacakti. kizi cok sevdigi icin hic birsey demedi ona, iliski fazla surmeyecegini bildigi icin kizi uzak tutmaya calisiyordu. butun arkadaslar bak bu kiz seni gercekten sever, en azindan onun icin anlat sen diye ikna ediyorlardi. ama cocuk biliyordu ki simdi anlatirsa kiz cok uzulecek, beraber olsalar bile sonra o olur kiz da cok aci cekecek. ama kizi da birakamiyordu, onsuz yapamiyordu bu cocuk. iste boyle giderdi bu tuhaf iliski.
kiz da artik kendine guvenemiyordu. beni sevmiyor o, herseyi ben uydurdum dusunmeye baslamisti. cok rahatsiz oldu. gunlerce agliyordu. nasil oldu bu da ben o kadar agib oldum diye herseyde kendini sucluyordu. morali cok bozulmustu kizin. artik uyumaktan ve aglamaktan baska bir seyi bilmiyordu o. binlerce dua edip hergun tanrim beni neden cezalandiriyorsun, ben neden butun bunlari yasiyorum, ben bu asktan kurtarmak istiyorum, onun da herseyi cok guzel olsun, onun sorunlarini bana gelsin, o mutlu olsun ama diye yavraliyordu. hep cocugun nesi varsa ona gelmesini istiyordu, o cozer belki de o zaman gorusebilecekler belki onlar diye ummuyordu kiz. artik kizin iyi olmadigini herkes fark etmeye basladi. delirmis gibiydi. gunlerce oturup duvara bakiyordu, bazen sessizce agliyordu, ve icinden hep dua ederdi.
cocuk da sasiriyordu. kizin cevaplari cok sert ve cok degigibti. ama nedeni o da biliyordu, o da bir gun gecer diye devam ediyordu. sonra da olecek o, kizin icin kaybolacak o, kiz ise zamanla unutur, baskasini sevecek.
bir gun kiz dayanamadi seni seviyorum diye mesaj atti. cocuk cok acidi ama cevap vermedi, icinden ben de seni seviyorum geliyordu, ama bastirdi, hic birsey soyleyemedi, cunku simdi konusursa gercegi soylecegini biliyordu. kiz da bayagi yikildi bundan sonra. hic bir cevap gelmedi, o kadar konusmaktan sonra. kizin herseyini biliyordu, her sirini ve soylecek birsey bulamadi. kiz icin bu sessizlik ne kadar zor olacagini bilip da gene sustu o. demek ki kiz hayatinda hic kimseydi. ama kiz ummaya birakmadi, her gun bugun kesinlikle yazacak diye uyaniyordu ve dua etmeyi birakmiyordu.
bir gun kiz kalkti ve anladi ki bosuna bekliyor o da. sevmiyor onu cocuk, hatta nefret de etmiyor, hic birsey hissetmiyor o. evden cikti ve sokak sokak dolasti, agladi. son mesaj yazmaya karar verdi. "o kadar konusmaktan sonra bir soz bile soylemedin bana. en azindan defol git yazardin. soyleyecek birsey bulmamak demek ki hayatinda gercekten hic kimseyim. artik hayatimdan cik, kaybol, cunku acidan baska birsey hissedemiyorum seninle beraberken. sevdigim adamin o kadar korkak ve saygisiz oldugunu bilmedim, bilseydim hic seni sevmezdim" yazdi. ama kendisi buna inanmiyordu, cocugu hala seviyordu kiz. fakat cocugun baska birisine agib oldugunu sandi ve onu rahatsiz etmek istemedi.
bu mesaj yazarken o kadar acidi ki artik gozyaslarindan etrafini goremiyordu kiz. yol gecerken araba carpti. kizi kurtaramadilar. ama yolu gecmekten bir an once yazdigi mesaji atti.
cocuk da bir gece once amelyat olabilecegini ogrendi. hayatta kalacakti o. sabah kiza herseyi anlatacakti. ama o sabah kizdan kaybol diye mesaj aldi. uzuldu ama yapacak birsey yoktu, sonucta kiz hakliydi onun yuzunden cok yikilmis kiz. en azindan bir kere sevgilim istedigi gibi yapmis olurum dedi. obur gun de arkadasindan kizin kazada oldugunu ogrendi. o zaman da ahh keske o gun ben de seni seviyorum deseydim, herseyimi anlatirdim sana askim diye hayatta kalacagi aklina geldi. ve bu mutlu bir haber bir anda hayatin en zalim sakalarindan birisine dondu. kendisini suclamaya basladi, neredeyse yok oldu o. o kadar istedigi hayatta kalmaktan simdi nefret etti. ona verdigi hayatini mahvedecek karari verdi.
bu bir kizin hikayesidir. artik onun anlatamadigi sozler bunlar. kiz kaderini almak icin binlerce dua etti, sen mutlu olacaksin diye hayatini verdi. sen de kizin son hediyesini, o kadar degerli bir hediyesini hic onemsemiyorsun. kalk ve hayatina devam et, adam ol, cunku baska birisi hayatinda kalmani icin herseyini verdi. onun anlatamadigi hikayesi bu, buraya yazip sen bir gun okursun onu diye ummuyorum ve kendin icin degil, onun icin mutlu olacaksin.
bunu bir tek insan icin anlatmiyorum ben, bu hikayesi herkes icindir. hissediklerini soyleyin, acele edin cunku yarin firsatiniz olmayabilir artik. hic korkmayin, elinizden geleni yapmakta emin olun, yarin dunyaniz yikilirsa rezil olmayacaksiniz siz de. dunyaniz yikilirsa bile, ayaklariniza kalkina ve hayatiniza devam edin, cunku sizin icin dua edenler ve sizi sevenler var. onlari uzulmeyin, onlar yaninizda degilse bile.