Evet gerçekten öyle.

Fiziksel özelliklerimi de işin içine katasak, gerek davranışlarım ve düşüncelerimle kendimi hiçbir yere uygun göremeyen biriyim ben.
Kafelere gitmem, gezmeye çıkmam.. Gidemem,çıkamam. Bahsettiğim yerlerde kendimi hep ezik büzük hissederim, insanların huzurunu kaçırırım diye düşünürüm. Hiçbir şeye, hiçkimseye elimi ayağımı sürmemeye çalışırken bile insanların bana gıcık olduğunu düşünürüm.

O yüzden ailem bir yere giderken bile ben evde kalmayı tercih ettim, onlar hiçbir zaman benim durumumu anlamadı, arkadaşlarım kaldılarsa artık hep kendimi düşündüğümü sandılar.

Böyle olmak ne kadar canımı sıkıyor olsada beni mutlu ediyor, dengimi biliyorum sınırımı aşmıyorum diğer insanlar gibi. Gerçekten diğer diye bahsettiğim insanların düşüncelerini gram anlamam, kupa denen kavram bir Trabzonluya ne kadar uzakta özgüven denen kavram bana o kadar uzak maalesef.

Az önce babamın dedesinin yanındaydım, üçüncü eşi geçen günlerde vefat etti, ciksen doksan yaşında kendisi.Çok şükür bizim aile vefasız değil ayrıca çok garip bir soy ağacımız var herkes herkesle akraba. Memleketteki çocukları çok iyi bakıyor ona şükür ama onlarda bir yere kadar, yalnız yaşıyor dedem bi evde. Yatıyor kalkıyor namaz kılıyor, Allah var ya oğul diyor.

Yalnızlık çok zor biraderlerim, abilerim..

-Allah var,gam yok-

Selametle..