Hafif meraklandım,

"bir şey mi oldu? neden iyi değilsin?"

"buluşsak yüz yüze anlatsam? böyle telefonda uygun olmaz sanırım"

"tamam pazar günü akşam olur mu?"

"olur, teşekkür ederim reddetmediğin için * "

"lafı mı olur, kendine iyi bak tamam mı aklım kalır yoksa"

"kalmasın merak etme (: görüşürüz"

"görüşürüz.."

Yazdığım mesaja baktım, tekrar baktım, bir daha baktım. Sonra bastım küfürü kendime. "Aklım kalır" ne lan? Bir şeyler hissediyorum falan sandı kesin. Ağzımı gibeyim ağzımı. Gerçi Cansu'nun hoşlandığı ne malum? gibtir et düşünme diyerek koydum kafamı yastığa,

düşünme de nereye düşünme aq.. şu gibtiğimin hastalığının en büyük etkilerinden biri de sizi zorla düşünmeye sevk etmesi.. yalnız kaldığınız da saçma sapan da olsa bir şeyler düşünüyorsunuz, gerçi ben hep çıplak hatunlar düşünürdüm orası ayrı..

"iyi geceler muallakler, inşallah uyuyamazsınız.." diye söylendim bizimkilere,

iyi geceler dileklerimi de iletip uykuya daldım.