öğrenciyiz. evliyiz. bekarız. adamız. yaşlıyız..
ne fark eder ki? hepimiz aynı duraktayız..

kendi yaşantımızla boğuşmaktan çevremizi unutuyoruz. aslında unutulmayacak gibi de değil ki. bizde haklıyız bir taraftan.

bakın çevremize! kim var kim yok? yada şöyle sormalıyız kendimize. etrafımızdakilerin kaçı bizim gibi?

biliyor musunuz bazenleri kendi kendime gülüyorum. diyorum ki kendime hayat beni zorluyor.

tamam güzel savaşıyoruz tırmalıyoruz. peki her tırmaladığımızda neden iz bırakamıyoruz?
neden yaptığımız her şey unutuluyor?
bir hiç için mi yaşıyoruz?
saf kalpli insanlarız diye mi bunlar başımıza geliyor?
temiz kalpli insanlar olup gülücüklerle yaşamak istediğimiz için mi bu ödüle layık görülüyoruz?

bizim borç faturamızı kim kesiyor? kim bize bunları layık görüyor? işin aslı neden bunları hak ediyoruz?