Dün gece -aslında bugün oluyor- saat 4 sularıydı. Telefonumla uğraşıyordum. Bi yandan müzik dinlerken bi yandan da sözlükte takılıyordum. Babamın alarmı çalmaya başladı -sabah namazı için -. Hemen telefonumu bıraktım yatağımı düzeltip yattım çünkü yatmadığımı görünce kızıyor. Babam aslında her sabah hemen kalkardı. Ama bugün sabah öyle olmadı. 5 dk çaldı, 10 dk çaldı, 15 dk çaldı. Çaldı çaldı çaldı. kimse kalkmadı. telaşlandım. kapıyı açıp yatak odasına girdim. babam hareketsiz yatıyordu. babaaa diyebildim sadece. cevap vermedi. babaa diyerek yanına gittim. kafasını sağa sola oynattım. hiç cevap vermedi. Kenara oturup ağlamaya başladım. yoksa düşündüğüm şey mi olmuştu. üstelik yeni kavga etmişken. babama bir kez daha baktım. sanırım artık kabullenmiştim. Taa ki o sesi duyasıya kadar :
-Niye ağlıyon dıbınakoyyim ??
Baba diyerek sarıldım. Sıkıca sarıldım. ilk defa bana küfrettiğine sevinmiştim.
-Niye ağlıyon olum sabah sabah ??
Hiiç diyebildim sadece.
-Saat kaç lan namazı kaçırcam deyip, gitti abdest almaya. Babam banyodan çıktıktan sonra bende girdim banyoya. abdest aldım. sabah namazını kıldım. Sonra şükür namazı kıldım. Sonra babamın yanına giderek özür diledim. Affet baba dedim. Affettim lan kereta, dedi. Biraz da Kur-an'ı Kerim okuyup Allah'a dua ettim. Sonra uyudum.
Siz siz olun babanızla annenizle kavga etmeyin. Onları üzmeyin. Herkes gider onlar kalır. Sağlıcakla kalın dostlarım...