dershaneye vardığımızda içimde buruk bir mutluluk vardı, dershane sayesinde üniversiteyi kazanacak ve kazanacağım parayla hem fuat abiye vefa borcumu ödeyecek hem de anneme rahat bir hayat yaşatacaktım.
düşünceler içinde ilerlerken "müdür" tabelasını gördüm ve kerimle beraber içeri girdim.
müdür 40 lı yaşlarında kel, gözlüklü her okulda görebileceğiniz öğretmen tipiydi. içimden geçenleri okumuş olacak ki "kelsem nolmuş huur çocuğu ruh hastası bin " dedi, ben daha ilk şoku atlatamadan bir anda kerim zenciye dönüştü ve ıslık çalarak müdürün dolabından 7 zenci daha çağırdı , beni akşama kadar gibtiler , dershaneye bedava kayıt yaptırmaktan mutluydum.