Doktorla biraz muhabbet ettik daha sonra anneme bir problemim olmadığını söyledi. O hafta ara ara bu rüyayı gördüm. Eve döndüğümüzde kabuslar görmeye devam ettim. Hatta eskiden olduğu gibi kafamın içinde acayip bir uğultu vardı çıldıracak gibi oluyordum bazen. Annemler beni tekrar eskiden gittiğim pgibolağa zütürdüler yine o sesleri duyduğumu söyledim. Bir ay kadar daha terapiye gittim ama hiç bir halta yaramamıştı. Anneme beni tedavi edemeyeceğini ama yakın arkadaşı olan bir pgibiyatriste bizi yönlendirebileceğini söyledi. Bundan sonra benimle o ilgilenecekti. Gidip doktorla tanıştık iyi bir insandı bana çok sıcak davranmıştı. Her hafta onu ziyaret etmemi istedi ayrıldık oradan.

O ara gördüğüm rüyalar iyice şiddetlendi. Ara ara rüya görürken kendime zarar veriyordum. Hatta doktor ailemden şüphelenip baya bir başlarını ağırıtmıştı. Okulda notlarım hiç parlak değildi garip bir hayal aleminde yaşıyordum sanki. Pek arkadaşım yoktu herkes benden vebalı bir hasta gibi kaçıyordu. Babam sürekli yanımdaydı dedemin aksine beni gerçekten çok seviyordu. Eğlenceli ve neşeli insanlardı annemde babamda. Benim dışımda pek bir sorun yoktu ailede ikiside çok mutluydu. Üç ay sonra babamın hasta olduğunu öğrendik. Kolon kanseriymiş o zamanlar kanserin ne olduğunu bilmiyordum. Grip gibi bir şey olduğunu zannediyordum. Hatta annemin bu kadar ağlamasını anlayamamıştım başta. Sonra zaman geçtikçe babam ,benim en yakın arkadaşım, günden güne eridi ufaldı kafasında bir tek tel saç bile kalmadı. Daha otuz yaşındaydı ama bedeni ciksen yaşında bir adamdan farksızdı. Annem babam uyuyunca sürekli ağlıyordu. O dönem çok zor geçti. Dedemden bir sene sonra babamı kaybettim. Dedemin ölümü beni bu kadar etkilememişti ama babam. Artık o yoktu. Annem ve ben artık yalnız kalmıştık.