H: Olmasınımı istersin, olmamasınımı ? diyerekten yavaşca yanına yaklaştım.
A: Bilmem, sevgilin yoksa bir çokşey yapabilirdik bugün.
H: Sevgilim olmadığını farzedelim, ne gibi şeyler yapabilirdik ? Diyerekten iyice köşeye sıkıştırıyodum huuru. Biliyodum sonunda söyleyecek kafaları bulup benim onu düzüceğimi, ama şaşırtmıştı beni utanıyodu resmen, hele hele benim her kurduğum cümleden sonraki o bin gülüşlerim iyice utanmasına sebep oluyordu. Elimde odunlarla yavaştan yaklaşmıştım yanına, hiç birşey söylemeden dudaklarıma yapışmasını bekliyordum ki, kodumun kızı elindeki odunları kucağımdaki odunların üstüne koyup ; “ Neyse canım, anlaşıldı sen sahiplisin” dedi ve bizimkilerin olduğu yere doğru yürüyerekten, o güzel kalçasını kıvırta kıvırta gitti.Ben ne yaptım, o giderken gözümü bile kırpmadan kalçasına baktım tabiki.Ama ne hatundu be beyler, bugün bu kızı elimden kaçırırsam banada adam denmez diyodum içimden. Kızın bu asi tavırlarıda içten içten yakıp kavuruyordu beni. Biraz daha odun toplayaraktan gittim bizimkilerin yanına, oturmuş aldığımız etleri hazırlıyolar hemen gittim tekilayı açtım bizimkilerede 2 şer bardak dağıtarak kafayı doldurduk hafiften. ikişer bardaktan sonra gittim odunlarla ateşi yaktım mangalı hazırladım, yaklaşık 15 dakkada kömürleride atıp közü hazırladık. Kızlar etleri diziyor bizde yere sofra hazırlıyoduk. Sanki böyle yetişkin insanlarmışız gibi karılarımız etleri hazırlıyor bizde geri kalan işleri hallediyorduk, bu duygu anlatılamaz bi duyguydu, orda bulunan herkezde bunun farkındaydı ve bu iş bayada hoşumuza gidiyodu. Sofrayı hazırlayıp kızların yanına geçtik, çoktan etleri pişirmeye başlamışlardı. Sadık’la Mehmet hemen kızların yanına oturdu, kızlar dünden hazırlarmış gibi, gerçi dünden hazırlardı hemen iç içe sokularak kafalarını göğüslerine dayaladılar. Bizimkilerde onlara ayak uydurarak saçlarını okşayıp yanaklarına öpücük konduruyolardı, yavaştan yavaştan ortamı ısıtıyolardı. Tekillanın verdiği kafada o ortamı tetikliyordu zaten. Ayça napıyordu, Ayça suratıma bakarak düşe düşe bana bu kodumun krosumu düştü bakışıyla mangalın başına geçmiş ateşi yelliyordu.Bi oturmuş mangalın başına görmeniz lazım, sanki kırk yıllık mangalcı dıbına kodumun huuru. Birde köşeye pısmıs dertli dertli bakıyor bana, ne zaman gelecen yanıma dercesine. Geçtim bende Ayça’nın yanına; “ Tamam tamam gel buraya” diyip elimi beline attım, oda aynı şekilde elini belime atarak yaslandı bana.