Ne olursa olsun soğukkanlıliligimizi yitirmemeliydik. Şuan değil. Yarayla bereyle burdan çıkınca uğraşıriz dedim içimden. "Çabuk olmalıyız bakmayın öyle" dedim. Parmağı tekrar okuttum. Asansöre geldik. Ama bir sıkıntı vardı. Artık 6 değil 8 kisiydik. Sürekli bir paradoks gibi bununla uğraşmaktan sıkılmıştım. Artık yapacak bir şey yoktu. Hep beraber bindik asansöre. içimden asansör halatinin kopmamasi için dua ediyordum. Zorlandığı belliydi. Gicirdaya Gicirdaya aşşağı indi. 6. Kata geldigimizde , bizi bekleyen kimse yoktu. Asansör biz gidince de çalışmamışti. Demekki bu katta bir yerdelerdi. içimden asansör kapanırken koşan adam ve silah sesini geçirdim. Ama tek el silah sesi duyulmustu. Eğer bizimkilere sıkılsa mutlak olarak karşılık gelirdi. Demek ki iyiler diye dedm kendi kendime. O sırada ince ve sessiz bir ıslık sesi isitildi. Sonra sol tarafta odanın birinden biri el salladı. Oraya doğru gittik. Kapıyı açıp silahı içeri dogrulttugumuzda bizimkileri gördük. içeri girip kapıyı kapattık. Bir asker eliyle sus işareti yaparak fısıltıyla söze girdi. " Siz giderken bize doğru bir adam koştu. Adam da değil şeydi . Hani filmlerde olur ya... " başka bir asker
"Zombi mi?" Dedi.
"Evet evet o , tam zombi de değildi ama öyle davranıyordu. Silahla vurmak zorunda kaldık. Ama silah sesi üzerine o şeylerden birkaçı daha koridorlarda koşmaya başladı. "