Bölüm 6: Çıkışa doğru

Koştuğum taraftan sesler gelmeye devam etse bile o tarafa koşmaya devam ettim. O akşam yaptığım en iyi şey bu karardı çünkü ileride bizimkileri gördüm. Yine bir araya gelmiştik artık saklanmanın zamanı değildi. Hemen geriye doğru koşmaya başladık. Ama bizden çok daha hızlı koşuyorlardı. Sonunda merdivenlere vardık ama Ahmet yoktu. Biz arkamıza vakmadan kaçarken Ahmet yakalanmıştı diye düşündük. Yine gidip arayalım dediler. Ben ise hayır dedim. Buraya gelmemizi isteyen de oydu. Oraya tekrar gidersek birimiz daha kaybolabilir olmaz dedim. Ahmet in yakın arkadaşlarından Ali sinirliydi beni ittirdi ve nasıl arkadaşsınız siz diye bağırdı bu sırada merdivenlerden sesler gelmeye başlamıştı. Ben hemen Ali yi sakinleştirip durumu hızlıca gözden geçirmesini istedim. Sakinleşti ve en öne geçti hızlıca çıkışa yöneldik. Önümüzde çıkış kapısı vardı ama onlardan biri daha vardı. Ali adamı ittirdi ve ikisi birden yere düştü ona yardım etmek için yanına gittik ama arkamızdan diğer 2 manyak geliyordu. Ben ise hala Ali yi kurtarmaya çalışıyordum. ilker beni çekiştirip hadi gitmemiz lazım dedi. 2 Manyak hemen arkamızdaydı. Ali gidin dedi. En mantıklı kararın bu olduğuna karar verdik ve dışarı çıktık hemen polisi aradık. Ve evden bıçak sopa vs. alıp o binaya geldik. Korkudan zamanın nasıl geçtiğini anlamamış olacağız ki yavaş yavaş güneş yükseliyordu. Polisler gelmişti ve bizi arıyorlardı. Ne olduğunu sorduğumuzda başlarını öne eğdiler. Korkmuştum ama gidip bakmamız gerekecekti. Sonunda öğrendim. Ahmet in gözlerini çıkartmışlar ve öldürmüşler. Ali nin ise bacaklarını ve kollarını keserek öldürmüşler. Hepimiz ağlamaya başladık kaç yıllık arkadaşlarımız bir gecede gitmişti. Polis ise o manyaklara ait tek bir iz bulamamıştı. Sadece bizim ayakkabılarımızın izi varmış bu da böyleydi. Herkes evine doğru yol alacaktı artık. Son defa bu eve ve o inşaata baktım neden gittiğimiz neden böyle şeyler yaptığımızı düşündüm ama her şey için çok geçti.