Her Cuma akşamı ismi baklavasına olan ama para pek çıkışmadığından baklavayı yemek pek de nasip olmayan maçtan yorgun argın dönüp kendimi yatağımın üzerine attım. Eskiden kalede geleceği en az refleksleri kadar parlak olan bir kardeşinizdim taa ki kolum kırılıp kulübümden ayrılana kadar.. 5 yıl profesyonel bir şekilde yaptığım kalecilikte artık bir çöp haline gelmiştim. Yatağıma uzanmış bu olayın kara düşünceleri arasına dalmıştım ki yatağımın kenarına fırlattığım emektar olduğu kadarda kokuşmuş eldivenimin altında olan telefonumdan beni neşelendirmek adına olduğuna inandığım melodi sesi geldi. Akıllı telefon olmasının ilk defa faydasını görmüştüm arayan canım ciğerim ama iki yıldır yüz yüze görüşemediğim abimdi.. Abimle o kadar yüzeysel konuşurduk ki.. Ben hakkımdaki herşeyi ona anlatsamda ben onun hakkında çok kısıtlı bilgiye sahiptim. Hele çalışmıyor olarak bildiğim abimin istediği zaman parayı nasıl bulduğunu sormama rağmen söylemezdi. Para kavramından kastım çok fazla değil yanlış anlamayın. Sağ cebinden sol cebe zütürene kadar bizim ki gibi küçük mahallelerde bile bitecek bir paraydı.
Abim(A) Ben(R)
A:Oğlum napıyon? iyi misin para yetti dimi kursa
R:Yetmez olur mu abim? izine çıktım evdeyim.. Artık buluşalım geçen yil askerdin 15 tatilde bahanen neydi hatirlamiyorum. Kursumda Üniversite sınavlarımda bitti senle buluşup doya doya sarılmak istiyorum abi
A:Ulan pekekent tamda vaktin de aradın. Yarın saat 8 gibi alıcam seni önce bi Pederin mezara uğrar selamini alir ordan seni alemlere aktırırım tamam mı aslanim
R:Abi ben kursa para vericem diye pa..
A:Ulan sana para getir diyen oldu mu? Saçını jölele.. Aç bi tane konulu izle de pozisyonlar kafanda canlansın

Komik bir geceydi bi o kadar da aksiyonlu rez varsa anlatıyim.