Beyler anı diye açılmış başlık da ben anılarımı anlatmaya kalksam uzun sürer. Başka bir şeyimi yazacağım. Bir kız var beyler. 1.5 senedir seviyorum. 1.5 senedir de yalnız bu kız. Normalde özgüveni yüksek biriyim ama bu kızı görmemle ebele hübele oluyorum dilim tutuluyor sanki. Ben bu kızı kendime yakıştıramıyorum beyler. Çok güzel geliyor bana. En yakın arkadaşlarıma bile söyleyemedim, belli de etmiyorum ama muhabbet döndüğünde abartma güzel kız ama sıradan diyorlar. Beyler ben eriyorum bu kıza. Çok akıllı adamım ama iyice salaklaştım be. Bazen de düşünüyorum. Bu kızlar hep yalnız çünkü herkes benim yaptığım gibi malca uzaktan seviyor. Çok ortak yönümüz var ama ben arkadaş bile olamıyorum. Her şeyini biliyorum neredeyse. Onun için yazılar yazıyorum. Şiirler yazıyorum çocuklara döndüm iyice. Lisede kimseye yüz vermedim çünkü vasat geliyordu lisenin ortamı. Efendi kız çıkmamıştı. Şimdi tam aradığımı buldum diyorum ama ona çok uzağım. Beni biliyor, tanıyor da ve benim anladığım kızın sevdiği biri var ve durumu aynı benimki gibi. Diyorum acaba ben miyim ? Hayali bile güzel dıbınakoyim. Olma ihtimali var ama soramıyorum da. Sosyal medyadan twitter, instagram olsun yazarım istesem bahane bulup ama ben bu mesaj işine karşıyım. insan sevdiğine sevdiğini gözlerinde kendini görerek söylemeli bence. Velhasılkelam beyler çok seviyorum. Belki bir ihtimal o da bana boş değildir ama hiç konuşmadığı iki kelamı bile tesadüf eseri ettiği birine neden aşık olsun. Ben güzel yazarım normalde ama burada iyice dağıttım. Bir de beyler ben düşünüyorum. Diyorum ki bunu evine gitmeden ya da ne bileyim başka bir zamanda ama dışarıdayken tek yakalayıp içimi döksem mi ? Dökerim dökmesine ama haftanın en az üç günü bahçede görürüm. Rezillik.

Çok seviyorum ve gün geçtikçe daha çok bağlanıyorum ama onun muhtemelen ruhu bile duymuyor.