rez yazcam

ikinci sınıfım. çarpmayı yeni öğreniyoruz. sınıftın en çalışkanıyım, matematiğim sınıftaki en iyi hatta okulun en iyisidir. işte 6x7 42 mi 48 mi tam oturmamış o ara 3 4 gün olmuş geçeli. hevesli hevesli akşam top oynadım eve geldim. babam evde, masa başında soru çözüyor.(bilkentin matematik soruları olur aylık, babam türkiye çapında bir matematikçidir, mühendistir). ne var ne yok diyor. iyi diyorum dersleri soruyor çarpmaya geçtik diyorum. hevesleniyor, oğlum matematik öğrensin istiyor tabi. iki basamaklı iki sayı yazıyor alt alta çarp diyor. iki basamaklıları bilmiyoruz diyorum sinirleniyor. çarp diyor. ona tek basamaklıları ve 10lukları bildiğimi söylüyorum. sinirleniyor iyice çar diyor. ama bilmiyorum yani hoca göstermemiş etmemiş. en sonunda bağırmaya başlıyor çarpmam gerektiğini söylüyor. korkuyorum iyice bişi diyemiyorum. bana bağırmaya başlıyor, seni niye okula gönderiyorum adam ol diye diyor, vurmaya başlıyor. ağlıyorum ben de. sen adam olmayacak mısın diyor, sabahtan beri top oynuyorsun bi halta yaramazsın vs. bi vuruyor iki metre geri gidiyorum. dudaklarım patlıyor. yanına çağırıyor bağırarak ben ağlıyorum.

bi daha vuruyor, pekekent sağ eline takar yüzüğünü, ağlarken dudaklarım biraz açık kalmış yüzüğü dişimi kırıyor. sonra ayağa kalkıp tokatlamaya başlıyor saçlarımdan tutup havaya kaldırıyor, ayaklarım yerden kesiliyor bir tokat daha atıyor. ben ağlıyorum.

o gece 3 saat döve döve iki basamaklı sayıların çarpımını anlatıyor. öğreniyorum ben de. akşam ikisi ağzım yüzüm şişmiş uyuyorum.

bir sene geçiyor okulda 4. ders o zaman 6 ders vardı 4 derste öğle arası olurdu. 4 ders matematik en öndeyim hevesle ders dinliyorum, hoca o gün 2 basamaklı sayıların çarpımını anlatıyor ben 5 basamaklı sayıları çarpabildiğimi düşünüyorum, aklıma o gece geliyor, zil çalıyor herkes çıkıyor sınıftan, ben ağlıyorum.