Sevgilimin doğum günüydü. Hediyelerini pastasını aldım. Üç senemizi doldurmaya 3 ay kalmıştı. Normalde romantik ortamlarda kasılırım sevmem, çiçek böcek sevmem. iskender mi çiçek mi diye sorulmaz bile bana. Tabi ki iskender. Her neyse bi çardağı balonlarla süsledim çünkü hak ettiğini düşünüyodum. En yakın arkadaşımın yardımıyla her şeyi hazırladıktan sonra çocukluk arkadaşlarından birini aradım bi bahaneyle olduğum yere çıkarması için. Sefaköyde bi mekanda olduklarını, arkadaşlarının doğum günü hazırladığını söyledi bana. Beni çok severdi sesi kötü geliyodu konuşurken utana sıkıla konusuyodu. Benim hazırlıklarım boşa gitti diye üzüldü zannettim önce. Bende üzüldüm ama yapacak bir şey yoktu. Bi yandan içime kuşku düşmüştü çünkü herkes beni biliyodu ortamımız aynıydı. Bensiz parti düzenlemeleri imkansızdı. Zaten Canerin de mekanın ismini vermemesi telefonunu kapatması iyiden iyiye gıcık etmişti beni.

Dakikam yoktu öğrenciydik fakirdik işte. Kontör almayıp bütün parayı ona yatırmıştım büyük heyecanla. Aramalarımı arkadaşımdan yapıyodum. Kendi telefonumu açtığımda gördüklerim zaten dünyamı başıma yıkmıştı. Aldatıyomuş beni. Hemde ne cesaret benim ortak arkadaşlarım da o sevgilisiyle olan partideyiş. Herkese benden ayrılığını söylemiş. Doğum günlerinin arasında bikaç gün var diye beraber yapıyolarmış partiyi. Arkadaşlarım resimlerini göndermiş onların bana boy boy.

Huzurlarını bozmak çok basitti benim için, oraya gidip görünmem hala benimle çıkıyo demem bile yeterliydi oranın yıkılması için. Ama kıza kıyamadım. Kadir'e bakarken gözlerinin içi gülüyodu. Belki öyleydi belki değildi ama en güzel günü gibiydi bütün fotoğraflarda. Kıyamadım. Aşağı mahalleden bikaç çocuk toplayıp getirdim balonları söküp ellerine verdim yiyecekleri de onlara yedirip içirdim. Bu da böyle bi anımdır gençler. Aldatmayın -