her zamanki gibi sabah 8'de kalkıp işime gittim. işte hem çalışıp hem de güzel ve keyifli vakit geçirdikten sonra evimin yolunu tutmuştum. şehrin en kalabalık otobüslerinden birine bindim. hal böyle ki eve de iş çıkışı trafik derken biraz geç vardım ve gerçekten canım sıkıldı.
etrafa bakıyordum can sıkıntımı geçirecek bir şey arıyordum. eve doğru yaklaştığımda mahallenin çocuklarının minyatür kale maç yaptığını gördüm. hem duygulandım hem sevindim. "bu binler nasıl tableti bilgisayarı bırakıp da dışarı çıkmış lan acaba?" diye kendi kendime düşünmeden de edemedim. yanlarından geçtiğimde top tam benim ayağıma geldi. elimdeki iş çantasını kaldırıma dayadıktan sonra topu almaya gelen çocuğa bir çalım attım. birkaç çalım daha atınca diğer arkadaşları da gaza geldi ve hepsi birlikte topu almaya çalıştılar. 10-11 yaş grubu. neyse verdim toplarını. içlerinden biri "sen de bizimle oynasana birader" dedi. hiç bozuntuya vermedim, " tamam birader" dedim alaycı bir şekilde. bir yarım saat oynayıp terledikten sonra eve girip bir duş aldım. keyifliydi lan maç 12 ye 5 yenmiştik. 10 da bitiyodu aslında da 2 de uzatma verdi çocuklar.
ertesi gün yine aynı şekilde kalkıp işe gittim. geldim bu veletlerle top oynadım. tekrar eve girdim duş aldım derken birkaç gün böyle geçti. artık rutinleşmişti.
bir akşam keyifli bir şekilde işten dönerken bunları gördüm yine. 5-6 metre ilerimde beyaz ve güzel bir top. tam karşımda da 9 aylık için kurulmuş bir kale.
çocuklar ise kendi aralarında tartışıyor, bağırışıyor "topu sen al, hayır sen al" diye. beni gördüklerinde de "aha taner abi atar, taner abi kaleye geçtim topa vursana" dedi. çantayı cool bir şekilde kaldırıma yasladım. hafiften gerildim ve juninho edasıyla bir topa bir kaleye baktım. kale de uzak. sert vurmam lazım.
hafif italik bir duruş sergiledikten sonra 2-3 adım attım ve topa ayağımın üstü ile vurdum. zaten vurmam ile "ahhhh" diye bağırmam bir oldu.
topun içine kocaman taş koymuşlar veletler. az ilerdeki topu kimsenin almaması, topun tam kalenin karşısında özenle durması ve çocuğun da abi şut çek diye ısrar etmesi, sert vur demesi gibi etmenler; bunu anlamamı sağlamalıydı ama iş çıkışı kafam gitmişti. birkaç gündür de top oynuyorduk ne bilelim. aklıma gelmedi ki... meğersem topları arabanın altında patlamış, bunlar da kendilerince bir oyun yapmışlar. benden önce birkaç kişiye daha yapmışlar ama büyük sıkıntı bende oldu.
ayağımda hem kırık hem çatlak varmış. parmak falan hep bitmiş. sağ ayak perişan. direkt komşu acile zütürdü beni arabasıyla.
ayağı alçıya falan aldılar işte. 45 gün de rapor aldık. eve geldim, baktım bu binler meyve suyu alıp da ziyaretime gelmişler geçmiş olsun muhabbetine. eyvallah diyip geçtim ne diyeyim çocuklar işte : )