-din
islamiyetin en kustah, en baskasina saygisiz sekilde kulture sinmis olmasi.

-ezan
duymaktan tiksindigim ses. beynini yiyor. zorla her yerde. muzik dinliyorsan kapatman icin cemkiriyor bir de insanlar.

-asiri kalabalik sehirler
insanlar ust uste. birbirini gormuyor. en guzel, en yakigibli kiyaslamasi hep insanlarin dilinde. nasilsin yerine ilk sorusu 'kilo mu aldin sen' olan insanlardan bahsediyorum ozellikle. bu ruhsuzluk, doga hasretine sebep oluyor.

-ekonomik sorunlar
iyi para kazanamadigin gibi her sey cok pahali ve istedigin seylere ulasmak cok zor cunku ulkede uretim yok, ithal mallar cok pahali. ne sunulursa tamah etmek zorundasin.

-toplumsal baski
din, kalabalik insan guruhu, hepsi bir araya gelince uzerinde hep bir baski hissediyorsun. sunu yapamazsin, bu boyle olmaz, elalem ne der. oysa oyle yaptigin cilgin bir sey de yok. sucluluk duygusu asiliyor bu tutum.

-siradan hayatlar
okula git, ise gir, evlen, cocuk yap, ev araba al, emekli ol, torun bak'tan ibaret hayatlar. o insanlar bu sekilde mutluysa ne ala, ama hayatin bundan daha cok sey oldugunu hep dusunurdum ve turkiye'de yasamak zorunda olmadigimdan beri bunun gercekten oyle olmadigini artik yasayarak biliyorum.

biktiysaniz uzaklasin, icinizden gelen ne ise o yone dogru gidin. su yolunu bulur, demisler. kendi yolunuzu bulabilirsiniz, hicbir seye mecbur degilsiniz. ister ve emek verirseniz zamanla 'sizin sectiginiz ve memnun oldugunuz bir yerde' hayata devam edebilirsiniz.