Bankta bi süre otururken insanların koşu denen şeye önem verdiğini düşündüm ve bu düşüncem bana koşunun insanın kendine yararı olduğunu ve yine insanın kendini düşündüğünü düşündürdü. Bu durum bana ilk gibiştiğim günü hatırlattı. Nilay. Adı buydu.( Yada bana söylediği) Karşımda ilk git gelimde inlemeye başlamıştı ben gidip geldikçe Nilay yatak örtüsünü sıkıyor beni kendine çekiyor kasılıyordu. Bana iltifat etmeye başladı. Bu durum hoşuma gidiyordu. Pofpoflanmak kimin hoşuna gitmez? Bu iltifatları almanın git gellerin çarşaf sıkmaların sonunda ikimizde derin bir nefes almıştık. işim bittiğinde bana kendisini Mutlu ettiğimi söyledi ve moralimi bozdu. Yani o kadar iltifat çarşaf sıkmak beni kendine doğru çekme kasılma benim için değildi. Kendini düşünmüştü.