Hazalın çığlıkları hala dün gibi aklımda abi, masanın üstündeki ilaçlar bu yüzden.
Sabaha karşı ikimizide baygın halde buldular, hastahanede açtık gözlerimizi. Dedem,anneannesi başımızdaydı. Polisler ifade aldı falan filan.

Benide baya dövmüşlerdi o gün, vücudumda iki tane derin bıçak yarası vardı yürüyecek halde değildim. Hazalı sorduğumda cevap vermediler bana, sakinleştiriciler vesaire bilirsin işte doktor adamsın sende.

Bi hafta sonra taburcu edildiğimde Hazalı görmek istediğimi söyledim ailesinden kalanlara. Bana bir ton zırva anlattılar başka hastahaneye sevk ettiklerini, görmemem gerektiğini..Ama ben görmem lazım deyip Hazalın bulunduğu hastahaneye doğru yola koyuldum.

Sevdiğim kızı akıl hastahanesine yatırmışlar abi, kaldıramamış olanları tabii. Odasına girdim, yanına oturduğumda uyuyordu, yapmayın diye sayıklıyordu, sanırım rüya görüyordu.

Kalktığında beni gördü karşısında,ben sarılacak derken vurmaya başladı abi, senin suçun gibtir git burdan diye hastahaneyi inletti rahmetli..
Beni suçluyordu engel olamadım diye, haklıydı abi engel olamamıştım.

O günden itibaren iki ay boyunca tedavi gördü Hazal,her yanına gittiğimde hastahaneyi ayağa kaldırıp seni öldürücem diye tehditler savuruyordu.Ama pes etmedim haftanın en az 4 günü yanına gittim.
Gitmez olaydım.

2 Ay sonra ölüm haberini aldık abi, intihar etmiş sevgilim.Ben onu koruyamadım, kollayamadım diye. Terapilerin hiçbirine tepki göstermemiş, iyileştiremediler onu.Bi yolunu bulup asmış kendini..

O gün bugündür ben yokum abi, anne yok baba yok bide bu olaylar öldürdü beni.Şimdi her gün aksatmadan mezarını ziyaret eder,dua ederim ona.
Inan bana her yanına gittiğimde senin suçun çığlıklarını duyuyorum onun.
Ne diyeceğimi bilmiyorum, bunun ötesi nasıl bir acı hiçbir fikrim yok.

Tek bildiğim
Sevmesede, nefret etsede o gün onları engellemek için elimden gelen her şeyi yaptım abi.
Öbür dünyada yakamı bırakmayacağını bile bile
Çok özledim abi.

Inan çok özledim..

-02/06/2014-