Sabah uyandığımda Ege bize gelmişti. Odanın diğer köşesinde oturuyordu. Elinde benim günlüğüm vardı.

-Ege napıyosun?
-Aslında ne yaşadığını öğrenmek istemiştim. Ama benden ayrılmak istediğini öğrendim...

Lanet olsun! diyerek oturduğu yerden fırladı. Bende kalkıp peşinden koştum ama yetişemedim. Ege... Onu kaybetmiştim. Göz göre göre... Acaba doğru mu yapmıştım? O sırada annem içeri girdi. Kötü olduğumu fark etmişti.

-iyi misin canım benim?
-Canım benim mi? ilk kez bunu söylemişti. Kıyamet falan kopuyor herhalde, diyip güldüm.

Sarıldık. ilk defa bu kadını sevdiğimi hissettim. Tek kelimeyle tuhaf. Üvey annemi gönderdikten sonra internette yarım saat kadar bizim evi araştırdım. En sonunda bir sitede bizim evin adresini görünce hemen tıkladım. Bir gazete haberi vardı. Bizim evde eskiden bir adam cinnet geçirmiş ve karısıyla kızını öldürdükten sonra kayıplara karışmış. O zamandan beri birçok araştırmacı evde garip şeyler görmüş. Demek ki bizde o iki hayalet tarafından rahatsız ediliyormuşuz. Karar verdim. Gazete haberini aileme göstereceğim. Yaşadıklarımın bir kısmını anlatacağım. Buradan taşınacağız. Ege ile barışacağım. Tabii bunların hepsi hayal ama inşallah yakında gerçek olur.

GÜN 4
Bugün Ege'den ayrıldım ama pişman oldum. Acaba kimseye zarar gelmeden her şey bitecek mi? Sona erecek mi?

Derken mutfaktan annemin çığlığı geldi. Koşarak annemin yanına indim. Yerde titreyerek bir şeyler sayıklıyordu. Yanına gittim. Bana baktı ve iki kelime söyledi.

-Onları gördüm!