tom ve jensen eski bir barın önünde durdular. şehrin hızla yenilenmesi daha doğu yakasına ulaşmamıştı. burada hala eski yapılar gözüküyordu ama zamanla kimse gelmez olmuştu.
-burası neresi, dedi tom.
-burası ratway.
tom altı üstü 100 metrekare kaplayacak alana baktı.
-benimle gel.
birlikte, bir zamanlar revaçta olan isveç mobilyalarıyla döşenmiş bara girdiler. dümdüz ilerleyerek tezgahın arkasında "arjantin kovası" denilen kalın cam bardakları silen adama doğru yürüdüler. yüzündeki asla iyileşmeyecek pembe kegib mavi gözlerini keskinleştiriyor, şakalarına beyaz bulaşmış altın sarısı saçlarını gölgede bırakıyordu. göz ucuyla gelenlere baktı ve jensen'ı görünce gülümsedi.
-vay vay, küçük prens kurt ininin yerini bulmuş. hakkında hiç konuşulmayınca öldün sandık.
bardağı havaya kaldırdı.
-ufaklığın eve dönmesi şerefine içkiler bedava! söyle bakalım hanım köylü, bu zamana kadar neredeydin?
-a-annem babam öldü ve beni bir kadın k-konuk alacağını söyledi ee ç-çok güzeldi ve hayır diyemedim.
ihtiyar adam elinde tuttuğu bardağı sıkarak parçaladı.
-bu küçük fahişe canıma tak etti! başkan denecek huur çocuğu hayır diyemiyor neden çünkü gibtiğimin köleleri sözde olmayan ekonomiyi kaldırıyormuş!
kükremesi bittikten sonra tom'a döndü.
-jensen artık iki ikizin küçüklerini mi tercih ediyorsun yoksa sadece misafir mi?
jensen bu zamana kadar bilekliği aklının ucundan bile geçirmemişti. panikledi ve parmağıyla gösterdi.
-evlat üzgünüm ama arkadaşının elini kesmem gerekecek.
-n-e-ne?
-bu yeni nesil iyice aptallaştı. akıllı lenslerimiz olmayabilir ama bizim de birkaç numaramız var evlat. kolunu uzat.
tom tereddüt ederek kolunu tezgahın üstüne koydu. ihtiyar küçük bir pense çıkararak bilekliği ikiye ayırdı.
-merak etmeyin fahişe şimdi sizi yakalayamaz.
-ç-çok masum bir görünüşü var. neden fahişe diyorsunuz?
-fahişe de ondan.
jensen hala gördüklerine inanmak istemiyordu. tüm kalbiyle onun masum olduğuna inanmak istiyordu. ihtiyar söze başladı.
-hadi bakalım, madem buraya geldiniz, yaşlı rob'un sizin için birkaç planı var.