işte o şeytan, ancak kendi dostlarını korkutur. Şu halde, eğer iman etmiş kimseler iseniz onlardan korkmayın, benden korkun. ALi iMRAN 175

LCW 'den arayıp kaç gündür gelmediğim için merak ettiklerini söylediler. Ben de hasta olduğumu idare edip edemeyeceklerini sordum. Bir kaç gün daha idare edebileceklerini söylediler ama ancak o kadar. işimden olacağım diye korkuyordum, bu olanlardan korkuyordum. Kısacası korkuyordum.

Akşam yemeğinde ailecek oturduk bir şeyler yiyorduk. Annem babama konuyu açtı bugün yaşadıklarımızı anlattı. Babam benimle dalga geçiyor, delirdiğimi , kafayı yediğimi , bir kliniğe yatmam gerektiğini söylüyordu. Annemin babama haklısın demesiyle dünyam yıkıldı. Babam yakın arkadaşının kliniğinde yer ayırttı. Ertesi gün 9.00'da gitmek için sözleşildi. Evde bana kimse inanmıyordu. Arkadaşlarıma anlatmaya dahi çekiniyordum. Herkes beni delilikle suçluyordu. Her şeyin suçlusu Hacer Ablaydı biliyordum ama bunu anneme söyleyemiyordum. Yaşadıklarımı hep Hacer Ablayı dışarıda tutarak anlatıyordum. Geçtim yatağıma. Hiç uykum yokken yatağa yattığım anda bir çukura düşmüşcesine gözlerim kapandı ve kendimden geçtim.

Pervaneler. Büyük beyaz pervaneler vardı. Hacer ablayı bekliyordum. Çok uzun süre bekledim ve sadece dönen pervanelerle karşılaştım. Tam Hacer Abla'yı görüyorum derken omzuma dokunan bir elle uyandım.