Apartmanda ses yoktu... Adım atma sesleri gelmiyordu. Kapının önüne çıkıp merdivenlerden aşağıya baktım.
Ses yoktu ama giriş katının sensörlü lambası yanıyordu... Belli ki içeride birisi vardı.
Evin kapısına doğru yaklaştım , o çocuğun normal bir çocuk olduğunu düşünmüyordum çünkü.
Biraz daha bekledikten sonra zemin katın lambası sönmüştü... "Galiba dışarıya çıktı" diye düşünürken bu sefer birinci kattaki lamba yandı... Bana bir kat daha yaklaşmıştı...
Bunu gördükten sonra evin içine girdim... Nereyi arayacağımı , ne yapacağımı bilmiyordum.
Kapı deliğinden apartmana bakıyordum... Ortalık karanlıktı.
O sırada bizim katın lambası yandı... Eğer burada bir şey varsa , şu an benim kapımın önünde , benim katımdaydı.
Salona geçip oturdum... Kapıya bakmamaya çalışıyordum ama kapımla oynanıyordu , seslerden anlayabiliyordum.
Hayatımdaki en korkunç gecelerden birini yaşadığımın farkındaydım... Mutfağa gidip elime çocuğu bayıltacak bir şeyler aradım. Bana bir oyun yapıyorsa dövüp yollamayı planlıyordum kafamda...
Kapıya doğru ağır adımlarla ilerledim , ama sesler kesilmişti... Kapıyı açmadan en alt kapının kapandığını duydum.
Sokağa baktım , çocuk ortalıkta yoktu...
Bütün gece uyuyamayıp balkonda sokağı izlemiştim... Bir an önce sabah olsun ve bunu birilerine anlatmak istiyordum.