Beraber bir deney yapalım. Çok basit bir deney.

Tanıdığınız herhangi bir kadına şu hikayeyi anlatın:

"Haberlerde acayip bir olay vardı. On sekiz yaşında bir kız hamile kalmış. Bebeğin babası ortada yok tabii. Annesi durumu anlamış ama kimseye bir şey söylememiş. Kızın babası başka bir şehirde çalışıyormuş zaten, gurbetteymiş.

Kız, gebeliği ilerleyince evde saklanmış; fazla dışarı çıkmamış. Sonunda doğurmuş. Kızla anası, bebeği boğmuşlar. Sonra da cesedi ne yapacaklarını bilememişler. Etini parça parça kesmişler; buzdolabına koymuşlar. Etleri kediye köpeğe atarız, birkaç günde ortadan kaldırırız diye düşünmüşler.

Kızın doğum yaparken attığı çığlığı duyan bir komşu ertesi gün, kızın anasına hayırdır sizin evden sesler geliyordu diye sormuş. Anası kem küm edince komşu şüphelenmiş, polisi aramış. Çocuktan arta kalanları buzlukta bulmuş polis."

Bu hikayeyi anlatın ama düz bir sesle, fazla duygu emaresi sergilemeden anlatın. Kınamayın, "ne manyak insanlar var" filan demeyin. Yorum katmayın.

Bunu hangi kadına anlatırsanız anlatın, mutlaka hikayedeki kızı ve anasını destekler tepkiler alacaksınız.

Neden? Çünkü kadın zihniyetine göre, bir bebeği yok edip köpeğe yedirmek normal bir şeydir. Çıkar için yapılabilir bu, "aman adı çıkarsa kızım evde kalır" düşüncesiyle bir kadın, herhangi bir kadın, öz torununu köpek maması yapabilir...