başlığı ben açtım devdıbını da mağduriyetimizin doruk yaptığı şu günde dile getireyim dedim fakat olmuyor. biz huzur istedikçe, gelmiyor arkadaşlar. olmuyor. an itibariyle dün geceden bu yana 41 tane insan öldü, yüzlercesi fiziki olarak milyonlarcası da pgibolojik olarak yaralandı. kaybettiklerimizin acısını bugün tutar, yarın da yaşatırız -ya da kimileri gibi kanıksayıp gömeriz-

kanıksama olgusunun eskiden bu kadar güçlü hissedilmediği türkiye... artık yok.

eskiden doğuda bir çatışma olurdu öcalan yakalanmadan önce.. ana haberde yanakları al al olmuş, masumiyeti gözlerinden şırıl şırıl akardı gencecik şehidin. bizde de sofraya acı haber düşer üzüntünün şiddetine göre gözlerden bir damla pıtlardı. yeni evli eşi tabutunun üstünde bırakma diye ağlasa da, ailesi ilaçlarla kınalı kuzum diye feryat etse de, yine de babası çıkar "vatan sağolsun!" derdi. artık bunu içtenlikle diyebilecek bir baba bırakmadıkları için ben kendi adıma da, ülkeyi bu takçuruna sürükleyenlerin adına da o evladını canını çiçeğini bu ülkeye feda edenlere karşı utanç duyuyorum.

ülkedeki yaşamlar eskisi gibi değil biliyorum, ama bu bir tek bununla ilgili de değil. mahçubiyetimin sebebi dünyaya rezil olmamız, dünyaya.. daha 10 yıl önce afganistan'da taliban, lübnan'da hizbullah takır takır bomba patlattığı zaman haberlerde görüp "cık cık cık" diye ayıplamıyor muyduk? cahil ülkeler kuşağının haberleri deyip geçiyorduk. şimdi aynı şeyler yavaş yavaş bizim başımıza gelmiyor mu? kimse kusurabakmasın, ülkemizin kaderini cahil bir çoğunluk güruh belirliyor. cahilden kastım okuma yazma bilmeyen ya da kafası yobazlıktan öteye çalışmayan bir güruh değil sadece. eskiden üniversite bitirene okumuş denilip el üstünde tutuluyordu. şimdi okumuş cahiller de var. günü kurtarmaktan başka, menfaatten başka bir şey düşünmeyen cahiller. elinde olan şeylerin değerini bilmeyen cahiller. son 11 ayda 11'den fazla bomba patladı. 300'den fazla kişi hayatını kaybetti. bir allahın kulu da çıkıp ben istifa ediyorum demedi, diyemedi. iktidar hırsı gözlerini o kadar bürümüş ki, soğukkanlı olacağız durumu düzelteceğiz deyip inadettiler. onursuzluklarının, gurursuzluklarının, beceriksizliklerinin kurbanı oldular.

kardeşim de havalimanındaydı, yaşadığına şaşırmış ağlayan sesini duyunca benim elim ayağım kesildi. insanın başına gelmedikçe anlamak isteseniz de tam olarak anlayamıyorsunuz. ama düşünceli olup empati yapabilmek için herkesin başına mı gelmesi lazım peki? bunun ahlaki olarak öğretilemediği bir ülkenin cahil güruhunun cahil çocuklarıyla aynı havayı soluyoruz, yaşıyoruz.

sabah uyandım, işe gittim. türk olmayan arkadaşlarım taziyede bulundu. ben utandım lan ben utandım, ama cahiller halâ utanmadı!..