Bir ülkeye savaş ilan eder, onu bombalarsan o da gelir seni bombalar. Elinden gelen her yolu kullanarak seni yenmeye çalışır.

Almanlar Londra'yı bombaladı, ingilizler Hamburg'u yaktı, Hiroşima atomla imha edildi. Amerikalılar, 1960'larda Vietnam'a sekiz milyon ton bomba attılar. Savaşlarda, bunlar normal sayılıyor.

Işid kendini bir devlet olarak görüyor. Kendisine saldıranlara saldırıyor. Jet uçağı yok Işid'in; bombalara havadan bomba atarak yanıt veremez. Bombalamak için daha ilkel, daha yabani metodlara başvurmak zorunda.

Onun dışında, yaptığı şey her devletin yaptığı şey: Kendi yasaları çerçevesinde, ateşe ateşle yanıt vermek.

Zalimce mi, zalimce. Barbarca mı, tabii ki öyle. Zayıf devletler güçlülerden daha vahşi, daha kan dökücüdür genellikle. Zaaflarını korku saçarak gizlerler.

Işid'in Fransa'yla kavgası yoktu. Fransa gitti Işid'i bombaladı. Işid de Paris saldırısını düzenledi.

Işid'in Kürtlerle bir kavgası yoktu. Kürtler ABD'nin gazına gelip Işid'e saldırdı; Işid onları yenip Kobane'ye kadar ilerledi.

Tabii Fransızlar da Kürtler de, işler umdukları gibi gitmeyince: "Vahşi terörist Işid!" diye feryat ettiler. Bizim şimdi ettiğimiz gibi.

Istanbul saldırısından dört gün önce toplarla ve uçaklarla Işid'i bombaladık. Adamlar elbette göze göz, dişe diş dediler Tayyip Bey, ne beklemiştiniz ki?

Zayıf halimizle taze düşmanlar edinmek, dayak yiyince de kınama yapmak o kadar anlamsız ki.

Bizi hazır olmadığımız bir savaşa soktular, ceremesini Türk milleti çekiyor. Her zamanki gibi...