selamun aleyküm beyler bayanlar. küçükken 8-9 yaşlarımdayken başıma gelen değişik bir olayı sizlerle paylaşmak istedim.

Ramazan bayramından sonra bi gündü. dayımın düğünü vardı. biz trene bindik gidiyoruz işte düğün olucak yere (o zamanlar arabamız yok). Gittik düğün mekanına herşey iyi hoş karılar dans ediyor falan filan klagib düğün. yavaş yavaş herkes evlere dağılmaya başladı. bizde annemle ben çıktık, eve gitmek için trene gidiyoruz. yanımızda dedem ve anneannem var. bizi trene kadar yolcu ediyorlar.

geldik trenin önüne bekledik bekledik 5-10 dk kadar, treni görünce vedalaşıyoruz. ben dedemin ve anneannemin elini öptüm hemen trene koştum yer kapmak için. o sırada annemde vedalaşıyor. ben camdan anneme bakıyorum tam annem dündü arkasını geliyor, dıt dıt dıııt diye zil çaldı kapılar kapandı. aman tanrım beyler bir ağlıyorum görmeniz lazım herkes işini gücünü bıraktı bana bakıyor. orada oturan bi amca vardı. çağırdı yanına anlattım durumu annem numarasını yeni değiştirdiği için hatırlayamadım babamın numarasını verdim. (beyler babamda deli birisidir sinirlenince gözü kimseyi görmez ben hariç) işte annemi aramış azarlamış bayağı bi falan.

sonra 3 tane 17-18 yaşlarında abiler noldu falan dedi anlattım durumu. biz zütürcez annenin yanına falan dediler. bende tamam dedim. indik hemen diğer durakta diğer trenle geri gidip annemin yanına bıraktılar sağolsunlar. ama ne hikmetse annem ve çevresindeki kimse o abileri görmüyor. biz ailecek melekler yardım etti diye düşünüyoruz... gelenek bozulmasın buda böyle bi anımdır.

not : umarım beğenmişsinizdir panpalarım. haydi kalın selametle :D