Evet beyler ilk önce sözlüğe canım sıkkınken değişik değişik hikayeler ve dertlerini anlatan arkadaşları dinlemek için girerdim öyle öyle alıştık buralara artık çıkmaz oldum burdan neyse konuya geçiyim.
Ben lise ve ortaokulçağındayken çok şerefsiz ruhsuz ve duygusuz bir insandım tüm gerçek arkadaşlarıma kötü davranırdım ve dost dediğim insanlar ise menfaatçi köpeklerin tekiydi .
Lise de bir kız beni seviyordu ilk başta bi 10 gün çıkmıştık yok ben deni çok seviyorum muhabbetleri falan evlencem senle falandı filandı öyle baya çocuk çocuk şeyler söylerdik.Ama bu kız beni çok seviyordu (inanılmaz bir derecede)ben ise kıza karşı hiçbi duygu hissetmiyordum. sonra ayrıldık galan filan lise 3 e geldik bu beni hala seviyo falan ama ben bu kıza çok kötü davranıyodum ben bu kıza kötü davranıyodum ama kız hep benim arkamı kolluyordu kimseye arkamdan bişey söyletmiyodu ben bu kıza çok küfür etmiştim ağlatmıştım sonra bana dediler "pişman olucağın şeyler yapma diye ben ise bunlara gibtir git dedim ama gerçek dostlar beni satmıcak insanlar onlardı bunu şu mankafam iş işten geçince anladı ama o dost dediğim şerefsiz itler ise o kız tipsiz yüz verme ona vb. şeyler diyordu bana ben o kızı çok üzdüm çok ağlattım ama üni ye geçtikten sonra çok değiştim be herşeyi anladım be şimdi ise değer verilecek insanları ve verilmeyecek insanları biliyorum ama artık hiçbir kızı üzmiceğime veya kırmıcağıma eminim onlarda insan onlar olmassa bizde olmayız onları ciks objesi olarak görmeyin ve onları üzmeyin pişmam olucağınız şeyleri yapmayın benden size abi veya kardeş tavsiyesi hadi eyw gencler.