Ertesi gün Bartu'ya mesaj attım. "Senle helalleşemedik. Bende emeğin çok var kardeşim. Seni canımdan çok seviyorum. Evim ve arabam senin olsun. Diğer varlığımı son kuruşuna kadar Lösev'e bağışla. Daha fazla Ayçalar ölmesin o lanet hastalık yüzünden. Son olaylardan sonra intiharı kesinleştirdim. Beni Ayça'mın yanına albümle birlikte gömün vasiyetim budur." mesajı gönderdikten sonra telefonu kapatıp Ayça'mın bana hediye ettiği albüme son kez en baştan baktım. ipi tavana sıkıca bağladım sandalyeyi altıma aldım. Boğazıma ipi geçirdim. Ayağımı tam kaydıracağım zaman kapıya vurmaya başladı birisi. En sonunda kapıyı kırarak içeri girmişti. Ancak ben olanları hatırlamıyorum.

Gözümü açtığımda hastanedeydim. Başımda Gülsena, Bartu ve annem vardı. Ne oldu bana diyebildim güçlükle. Konuşuruz uzun uzun dedi Gülsena. Ağlamaktan gözleri morarmıştı, anneminde öyle. içeriye Selenay A*** girdi. Benle ilgilenen doktordu. Bizimkileri dışarı çıkardı. Nasıl hissettiğimi sordu. Bir kaç gün boyunca hastanede yattım. Taburcu olduğumda ilk işim Ayça'mın mezarına uğramak oldu. Çiçeklerden bir tanesi bile solmamıştı. Nasıl mümkün olduğunu sordum. Bartu Naci Ustanın hergün gelip ilgilendiğini söyledi. Peki beni kim kurtardı dedim. Senin intihar planları yapmaya başladığın zamanlar sizin üst caddedeki otele yerleştim ve intihar ediceğin anı bekledim dedi. Bartu'ya bir can borçluydum. Hayran kalmıştım benim için yaptığı şeyleri duyunca. Şuan hayatımda sadece Gülsena, Bartu ve tabikii Ayça var. Gereksiz insanları hayatınıza sokup hayatınızı mahvetmeyin. ilk hikayemde de bahsettiğim gibi insan bir kere aşık olur.

SON