Herkesle buluşup helallik aldım belli ettirmeden. Bu dünyadan yolcu olacağımı kimseye belli etmedim Bartu hariç. Ne yaptıysam inanmamıştı. Adeta intihar ediceğimi bildiğini söylüyordu. Herkesle vedalaşmıştım. Naci Usta, Akrabalar, Annem,Ayyüce, Gülsena ve aklıma gelmeyen diğerleri. Bir tek Eylül kalmıştı. Eylül'le vedalaşmam gerekiyodu. 5 aydır yüzünü görmüyordum. En sonunda cesaretimi toplayıp aradım. Sesi buruk geliyordu. Buluşabilirmiyiz dedim. Yeni birisiyle birlikte olduğunu ve evlenme planı yaptıklarını söyledi. Dona kalmıştım. Kendimden iğrenmiştim. Ayça'ya benzettiğim insan bu muydu yani. Ben ayçayı yıllardır beklerken 5 ay içinde başkasını bulmuştu bile.

ilk önce birşey diyemedim. Sonra boğazımı temizleyip sadece helallik almak istedim. Tedavim bitti ve sana haksızlık yaptığımı düşündüm dedim. Tedavimin bittiği her ne kadar doğru olsada Eylül'e haksızlık yapmamıştım. Fazlasını bile hak ediyordu. Gerçi ben Eylül'e kötülük yapmamıştım. Aşık oluyordum hatta ona. 1 ayda bir insanı ne kadar tanıyabilirsin ki? Evlilik teklifi ona söylediğim şeyler aklıma geldikçe kendimden nefret edip Ayça'ma hakaret etmiş gibi hissediyordum. Ertesi gün için sözleşip telefonu kapattım. Kışa girmiştik bile çoktan ancak kar yağmadığindan arabama zincir taktakmamıştım. O gece epeyce bir kar yağdı. Sabah ilk işim zincir takmak oldu. Arabama zincir taktıktan sonra anlaştığımız yere güç bela bir şekilde gittim. Herkes kaza yapıyordu. istanbul'da oturan panpalarım bilir don olduktan ertesi gün gerçekleşen kazaları..

edit: mobilden yazıyorum ondan dolayı gecikiyorum panpalarım haklısınız.

edit2: Sizden tek isteğim başlığı yukarılara taşımanız daha fazla kişi okusun istiyorum ilk entrye şuku. atarsanız minnettar kalırım