Kanka biliyosun ben her yaz bizim koye giderim. Cocuklugumun yazlari orada gecti, mesela ben 9 yasima kadar cilegin agacta yetisen bi meyve oldugunu sanirdim taa ki cilek calmaya gidene kadar. Bu gibi enstantanelerden dolayi koy hayati benim icin essiz bir nimetti. Geceleyin arkadaslarla saklambac oynardik ve bnm icin bu olaylarin başlangıcı o saklambac oynadigimiz zamanlarda oldu. Koy yeri az cok bilirsin herkesin kopegi vardir ki onemlidir bu: bir kopek saldirisindan seni kurtaracak on iyi unsur kopektir, bizim de etrafimizda her zaman en az iki kopek olurdu. Bi gece -sna basimiza gelen en basit seyi anlatacagim- saklambac oynamak icin toplandik. Yanimizdaki kopek bosluga hirlamaya basladi, gruptaki piclerden biri "lan biri bizi korkutmaya calismasin" dedi ve kopegin sahibi kopegin baktigi tarafa dogru kopegi kışkırttı. Sunu anlaman lazim gardas once koyun firildaklik seviyesi o kadar yuksek ki bu korkutma muhabbetine birisine inme indirmisler (icimden oha dedim boyle dost dusman basina) bu sekilde bi olayin olamayacagini garanti altina almak icin kopegi kışkırttılar. Amma ve lakin kopek bir taraftan hirliyor havliyor diger taraftan da bi turlu saldirmiyordu ki bu kopek koydeki en saglam coban kopegi idi -kangal- ve kopegin sahibi kopegin hirladigi tarafa dogru kosmaya baslayinca kopek de sahibini koruma ic gudusuyle one firladi. Caminin onunden kopek onde biz arkada kosmaya basladik sonra. Aydinlatma lambalarindan birinin isigi bitip digerinin basladigi bi anda abimin koluna yapisip "hasgibtir" cektim ve benle beraber herkes durdu:

Kopek cismi olmayan; sadece suvarda golgesi gorunen birseyi kovaliyordu.. Butun cocuklar durdu kopek kovalamata devam etti. Dere diye tabi ettigimiz ve karanlik bir yere girdi: biz zaten soktan oldugumuz yerde kalmistik ki ikinci soku da kimsenin gezmeyecegi yerden kopegin inleme seslerinin gelmesiyle yaşadık. Bi iki dakka koek ciglik cigliga inledi; gittigi yerden kuyrugunu bacaklarinin arasinda aglaya aglaya geldi: